Iedereen weet dat iemand met de leeftijd bozer lijkt te worden of zoiets. Onthoud alleen de grootmoeders op de bank, probeer ze niet één keer gedag te zeggen, en dat is alles, je bent de ergste buur in de tuin. En dat is zacht uitgedrukt. We schrijven dit toe aan ouderdom, waanzin, slechte manieren, hun ziekten. Misschien is dit ook gedeeltelijk de reden, maar de haat tegen anderen begint veel eerder!
Hoe ouder iemand wordt, hoe moeilijker het voor hem is om vrienden te maken met mensen, en daarom begint hij iedereen om hem heen te haten. En in je jeugd, waar je ook gaat, overal ontmoet je vrienden, kennissen, mensen met wie plotseling een gesprek over algemene onderwerpen wordt aangeslagen. Toen we elkaar weer ontmoetten, geloofden we zelfs echt dat deze mensen voor altijd in ons leven zouden blijven. Alleen de tijd en ons opgroeien hebben dit allemaal veranderd. Iemand heeft ons verraden, ons vertrouwen ondermijnd, iemand heeft ons hart gebroken, iemand heeft gewoon de sociale kring verlaten, op de een of andere manier stilletjes, onmerkbaar en voor altijd. Alles is ergens verdwenen, al diegenen zonder wie we ons leven niet konden voorstellen.
Het is alleen zo dat iemand met de leeftijd het verraad van mensen niet wil verdragen, en inderdaad met alles wat hij niet leuk vindt. Naarmate we ouder worden, beginnen we de mensen om ons heen te haten.
In onze jeugd willen we meer vrienden hebben, we maken ons vaak zorgen over wat ze van ons vinden, we doen veel om anderen te plezieren. Hierdoor worden we vaak het slachtoffer van manipulatoren en bevinden we ons in giftige vriendschappen, giftige relaties.
Naarmate we ouder worden, willen we niet langer met bedrieglijke nepvrienden omgaan. Als een persoon geen vriendschap wil behouden, laat hem dan rollen. Als een persoon zich ongepast gedraagt, dan een tafelkleed pad. Het is beter om alleen te zijn dan bij iemand te zijn en je eenzaam en vreselijk te voelen, want we hebben hier geen tijd meer voor.
Met het ouder worden beginnen we bang te worden voor mensen, omdat we weten wat ze kunnen zijn - bedrieglijk en slecht. We willen niets met ze te maken hebben, en daarom worden we zelf boos.
We maken onszelf beleefd en vriendelijk, we communiceren nog steeds met mensen, maar laten ze niet in ons hart komen. We zijn niet open, we tonen geen kwetsbaarheden, we onthullen aan niemand geheimen.
Met het ouder worden is een persoon niet langer geïnteresseerd in nieuwe vrienden, omdat we dit allemaal hebben meegemaakt, en het liep niet goed af, er is geen vertrouwen in mensen.
Als kind gelooft iemand echt dat iedereen om hem heen alleen het beste voor hem wil, maar dan komt hij de realiteit van een wrede wereld tegen en begint hij te begrijpen dat de mensen om hem heen niets kunnen schelen. Hoe ouder iemand wordt, hoe minder hij iemand boven zichzelf wil plaatsen.
Met de leeftijd beginnen we meer van onszelf te houden, en niet van iemand anders, het is dan dat er veranderingen in ons optreden in relatie tot anderen. We stoppen met proberen voor iemand, iemand een plezier doen, in plaats daarvan beginnen we onszelf te behagen. We staan niet toe dat anderen ons gebruiken, daarom worden mensen van ons gezeefd, omdat we niet bruikbaar zijn.
Met de leeftijd begint een persoon zichzelf boven alle anderen te plaatsen, zichzelf te waarderen, lief te hebben en te verbeteren. En dit is niet de reden voor ouderdom, maar volwassenheid. In totaal komt het voor op verschillende leeftijden. Iemand drinkt al veel menselijke woede op 30-jarige leeftijd, iemand op 40-jarige leeftijd en iemand op 50-jarige leeftijd. Maar dit geldt in de loop van de tijd voor iedereen.
We beginnen anderen meer te haten omdat anderen ons ooit hebben gekwetst. We zijn bang dat dit weer zal gebeuren, dus plaatsen we een schild naast onszelf uit trots, woede en wantrouwen.
Het originele artikel is hier geplaatst: https://kabluk.me/psihologija/pochemu-chem-starshe-chelovek-tem-bolshe-nachinaet-nenavidet-okruzhajushhih.html
