In bijna elk gezin verandert de eerstgeborene automatisch in een oppas nadat de tweede baby is geboren. Tegelijkertijd vraagt niemand hem hierover. Dit was het geval met onze ouders en grootouders, en we hebben dit in onze gezinnen overgenomen. Denk maar aan, het kind is pas 6 jaar oud en je weet nooit wat hij wil: spelen met vrienden in de tuin of plezier hebben voor zichzelf. Wie zorgt er voor de jongere broer / zus?
Vraag je ouders of ze erop vertrouwen om op oudere kinderen te passen met jongere, en je zult waarschijnlijk het antwoord krijgen: ja, natuurlijk. En psychologen geloven dat kinderen, ongeacht hun leeftijd, altijd kinderen blijven en dat ouders altijd ouders blijven.
Wanneer kunt u een ouder kind achterlaten om voor een jonger kind te zorgen?
- De oudste kan voor de jongere zorgen, als dit niet de verantwoordelijkheid voor het lot van de broer of zus wordt.
- Het oudere kind kan soms met een kinderwagen op het erf lopen met het jongere onder de ramen. Hij kan ook een broer of zus van de kleuterschool ophalen.
- Het leeftijdsverschil tussen het oudste en het jongste kind moet minimaal 5 jaar zijn.
Waarom zou uw oudere kind niet op uw jongere kind moeten passen?
- Hij kan de zorg voor een baby puur lichamelijk niet aan, vooral niet als het verschil tussen uw kinderen erg klein is.
- Hij kan zijn kleine broertje en zusje pijn doen, bijvoorbeeld azijn drinken of zelfs voor de lol in brand steken. Dit is natuurlijk een vreselijk voorbeeld, maar kinderen realiseren zich soms niet de ernst en het gevaar van hun gedrag.
- Het verzorgen van een kind is een enorme verantwoordelijkheid, een taak en moet worden gedaan voor een beloning. En je kind, ook al is het volwassen, moet een eigen leven leiden!
- Hoe het ook zij, babysitten is de verantwoordelijkheid van de ouders, niet van hun oudere kinderen.
- Veel eerstgeborenen, aan wie veel zorg voor jongere kinderen is toevertrouwd, willen geen ouders worden. Ze beschouwen kinderen als een ondraaglijke last.
Laten we eens kijken wat ouders hiervan vinden.
Dit zeggen moeders op de vraag: "Zou u uw jongste kind aan een ouder kind toevertrouwen?"
- “Mijn kinderen hebben een leeftijdsverschil van 5 jaar, de oudste is al 7. Dus laat ik hem voor mijn tweejarige zusje zorgen. Het enige is: ik laat ze niet samen in de badkamer zwemmen, je weet maar nooit. "
- “Ik ga maar 5 minuten weg in het toilet, of ren snel naar de douche. De oudste begrijpt niet dat bij de jongere zitten een verantwoordelijkheid is. '
- "Ik vertrouw. Ik verlaat het vijfjarenplan bij zijn driejarige broer, maar zonder fanatisme ren ik bijvoorbeeld naar de winkel. '
- "Ik vertrouw niet. Want ooit heb ik een zesjarige dochter achtergelaten bij een vijfjarige broer en een tweejarige zus. Toen ik een uur later terugkwam, zag ik veel van haar tranen. Het is te vroeg voor haar om een oppas te zijn, omdat ze zich bewust was van haar verantwoordelijkheid, was ze helemaal bang, en ik kon haar lange tijd niet kalmeren.
- “Het verschil bij kinderen is 9 jaar. Groot, dus ik vertrouw. Maar toch begon ze los te laten toen de oudste 13 werd, en de jongste 4, en liet ze bij elkaar toen de oudste 10 werd. "
Wat zeggen psychologen hierover?
Psychologen hebben hun eigen mening, en in het algemeen kunnen we zeggen dat ze er tegen zijn dat oudere kinderen kindermeisjes worden voor jongere kinderen. Als dit om de een of andere reden moeilijk te vermijden is, raden ze je aan om enkele nuances aan te houden.
- De zorg van de oudere voor de jongere moet worden gecompenseerd, net als bij elke andere baan. Je kunt de eerstgeborene aanmoedigen met geld of dingen kopen waar hij lang van gedroomd heeft.
- Als de betalingsoptie u niet bevalt, laat de eerstgeborene dan de zorg voor een broer of zus als een huishoudelijke verantwoordelijkheid overwegen. Maar dan zul je hem thuis van andere klusjes moeten ontdoen.
- Vergeet niet dat u de ouders bent en dat u het kind voor uzelf hebt gebaard, en niet voor grootouders, dochters / zonen. Daarom ligt absoluut alle verantwoordelijkheid voor uw kinderen volledig bij u.
- In Rusland bestaat een dergelijke wet niet die zou bepalen vanaf welk moment een kind alleen thuis of samen met de jongere kan worden achtergelaten. Toch wordt deze leeftijd in de samenleving als 14 jaar beschouwd, wanneer het kind een gedeeltelijke verantwoordelijkheid krijgt voor zichzelf en zijn daden. Ter vergelijking: in Japan mogen kinderen vanaf 14 jaar met rust worden gelaten, in Europa - vanaf 16 jaar, in de VS is het in elke staat anders - van 6, 8 en 12 jaar. Dienovereenkomstig kan een kind vanaf deze leeftijd bij jongere broers en zussen zitten.
Ik ben benieuwd naar uw mening hierover!
Het originele artikel is hier geplaatst: https://kabluk.me/psihologija/dolzhen-li-starshij-rebenok-nyanchitsya-s-mladshim-chto-po-etomu-povodu-dumajut-roditeli-i-chto-govoryat-psihologi.html
