Stel je de situatie voor. U communiceert met een getrouwd stel. Een vrouw is je goede vriendin, haar man bijvoorbeeld, een collega van je man. Je brengt bijna alle vakanties samen door. Heel per ongeluk kom je erachter dat de echtgenoot van je vriend haar bedriegt. En wat kan ik nu doen? Het echte dilemma is of ze haar erover moet vertellen of niet? Deze situatie kan een zeer negatief effect hebben op je vriendschap, zelfs als je je plicht doet, om zo te zeggen, door eerlijk te willen zijn tegen je vriend.
Stel je voor, je vond nog steeds de kracht en besloot de ogen van je vriendin te openen voor haar vreemdgaande echtgenoot. En zij, als reactie op het feit dat je hulp schijnbaar kapot gaat, stopt met het beantwoorden van oproepen, verwijdert je van alle sociale netwerken. Waarom? Wat heb je gedaan? Alle stellen hebben hun eigen persoonlijke problemen, waarmee ze niet proberen te pronken. De omringende mensen zien alleen hun positieve kant. Dus met je nieuws, zelfs als je de persoon echt wilde helpen, verbreek je het ideale beeld van een gelukkig gezin.
Misschien had een vriendin dit al lang geraden, maar ze deed alsof ze een gelukkige vrouw was, maar hoe alleen merkte ze dat niemand van haar ervan op de hoogte was, ze haastte zich om alles wat vriendelijk tegen je was af te snijden communicatie. Ze is meer gewend om in haar fictieve wereld te leven, en om vriendschap te onderhouden met iemand die alleen door haar aanwezigheid eraan zal herinneren dat alles onvolmaakt is, wat ze niet van plan is.
Of de vriendin wist niet dat haar man haar bedroog. En ze beschouwde uw verklaring over zijn avonturen als jaloezie en een verlangen van uw kant naar kwaad jegens haar familie. Ze besloot dat goede vrienden dit niet doen, en dat je geen plaats in haar leven hebt.
Er was een vergelijkbare situatie in mijn leven. Een bekend meisje met wie we op zeer goede voet waren en haar vriend, die ook een goede vriend voor mij werd, meer bepaald voor ons gezin. Ze waren zo blij, we hebben ze veel gezien en waren op de hoogte van bijna alles wat er met hen gebeurde, en ze wisten van ons. En dan, als een klap. Ik ontdek van een klasgenoot dat ze een band had met deze man. Zoveel gedachten in mijn hoofd. Die vriendin had tenslotte vertrouwen in zichzelf en haar vriend. Ze gebruikte het 'wij'-gedeelte al een hele tijd als ze over hun familie sprak. "Misha en ik besloten ...", "Misha en ik kwamen erachter", enz. En hij was altijd zo aanhankelijk, attent en beleefd met haar voor onze ogen. En hier is zulke informatie ...
Ik voelde me beledigd om mijn vriend, en in werkelijkheid werd ik gezwoegd, niet wetend wat ik moest doen. Het is erg lastig om over valsspelen te praten. Maar eerlijk zijn is goed! Misschien had ik meteen met mijn vriend moeten praten, zeggen dat ik onze vriendschap met haar respecteer, ik hou van haar, en dat is de enige reden waarom ik het erover heb. En dat het me absoluut niet kan schelen welke beslissing ze neemt ...
Maar ik heb waarschijnlijk toch een fout gemaakt. Omdat ik voor de tweede optie koos - over alles zwijgen. Ik voelde me plotseling bang om te vernietigen wat ze zo graag met deze man had gebouwd. Ik zweeg, maar de informatie die ik ken, volgde me overal. Maar ik dacht plotseling: wat als een vriendin zelf al heel lang van alles weet, nou ja, over de ontrouw van haar man, en het gewoon niet nodig vindt om er iemand over te vertellen?
Ik heb mezelf niet lang met gedachten gekweld. De vriend van mijn vriend bekende alles aan haar, maar zei dat hij iets eerder een relatie had met die vrouw dan dat ze een relatie aangingen. En om de een of andere reden voegde hij eraan toe dat ik alles wist. Mijn vriend was natuurlijk beledigd omdat ik de waarheid verborg. We begonnen veel minder te communiceren, ik begon niet eens iets uit te leggen, om haar ogen voor die man te openen. Ze zijn al 7 jaar samen, we zien dit paar uiterst zelden, misschien een keer per jaar of twee. Hij bedriegt haar, verbergt het niet, ze hebben constante ruzies in de familie tot ruzie en bellen met de politie. Ik denk dat ze gewoon op de hoogte was van zijn verraad en toen alles wist, ervoor koos om in haar denkbeeldige ideale wereld te leven, en herhaal "Misha en ik." Maar het kan me niet meer schelen.
De meest ideale optie in dit hele verhaal is natuurlijk om de ogen van je vriend te openen voor de vreemdgaande man, haar te redden van deze persoon, en zodat ze hier dankbaar voor is, en zodat de vriendschap niet verbroken wordt. Maar gebeurt dat ook?
Wat denk je? Wat zou jij doen?
Het originele artikel is hier geplaatst: https://kabluk.me/psihologija/muzh-blizkoj-podrugi-ej-izmenyaet-stoit-li-ej-ob-etom-govorit.html
