Kahraman behandelde zijn vrouw Defna altijd met tederheid en ontzag. Maar dit was niet genoeg voor een vrouw. In hun "kleine" gezin ontbrak één ding: kinderen.
Het is moeilijk te zeggen wat Defne ertoe bracht de beslissing over draagmoederschap te nemen. Haar eigen verlangen om haar baby in haar armen te nemen, of de wens van de ouders van haar man om een kleinzoon te hebben. Toch werd de beslissing genomen en verscheen er een vrouw in het jonge gezin die ermee instemde een kind voor het paar te dragen.
Alles was in orde, maar op een gegeven moment komt Defne erachter dat ze niet de moeder is van dit kind. Natuurlijk had niemand dit geheim kunnen ontdekken, en Defne zou de baby als haar eigen hebben opgevoed.
Maar na enig wikken en wegen besluit ze hiermee te stoppen. Defne geeft Elif melk met een gevaarlijk drankje, waarvan de vrouw ernstig met een miskraam wordt bedreigd.
Waarom heeft Defne dit gedaan? Waarom besloot ze haar droom op te geven om de familie van de Uruk-khans een kleinzoon te geven?
Elif vestigde zich in het huis van de Uruk-khans en Kahraman bracht meer tijd met het meisje door dan met zijn vrouw. Kahraman was de eerste die de hartslag van de baby hoorde toen Defne opzij ging staan. Defne voelde zich geen moeder, en de gedachte dat een andere vrouw zwanger was van haar man, at haar van binnenuit op.
Jaloezie en angst om haar man te verliezen, werden voor Defne sterker dan het verlangen om moeder te worden. En om terug te keren naar de oude dagen, besluit Defne om zich te ontdoen van degene die hun familievrede verstoorde.
