Voor Kerim was Kahraman als een vader. Hij begreep en steunde de man als geen ander. Het lijkt erop dat niets deze verbinding zal verbreken. Maar als een vrouw tussendoor komt, kunnen zelfs naaste familieleden vijanden worden.
Kerim werd op het eerste gezicht verliefd op Elif en begreep niet waarom zijn oom tegen hun relatie was. Kerim was niet geïnteresseerd in het feit dat Elif onverschillig voor hem was, hij zocht koppig en jongensachtig haar locatie.
Toen Kahraman de familie vertelde dat niet Defne, maar een draagmoeder een kind verwachtte, volgde de vraag: wie is zij?
Kahraman verstopte zich niet en zei dat het Elif was.
Toen Kerim hierover hoorde, verliet hij het huis en vestigde zich in een hotel. Hij luisterde niet naar de excuses van Kahraman, in de overtuiging dat hij zijn gevoelens bespotte.
Kerim uitte ook zijn ongenoegen over Elif. Alsof het meisje verplicht is om te antwoorden of over haar leven te praten.
Noch een excuus, noch een verklaring bereikte Kerim. Hij werd verraden, vertrapt en lachte om zijn gevoelens.
Het lijkt erop dat Kerim zijn oom nooit zou vergeven, hij begreep en zag dat Elif en Kahraman meer met elkaar verbonden waren dan alleen voor het ongeboren kind zorgen.
Maar Kahraman houdt nog steeds van zijn neef en staat klaar om hem te beschermen, zelfs ten koste van zijn eigen leven.
