Voor Rustem - Pasha was het huwelijk met Nigar - Khatun ongewenst. Ten eerste had hij geen warme gevoelens voor de Khatuns, en ten tweede hield ze van zijn vijand, Ibrahim - Pasha, en diende ze Khatija - de Sultan.
Daarom, toen Rustem een brief ontving van Alexandra Anastasia Lisowska, waarin ze informeerde over de bijnamen van hem en Mihrims, zei hij opgelucht en bijzonder verheugd tegen Nigar:
- Ik ga scheiden, scheiden, scheiden!
Nigar hield nooit van Rustem, maar ze wilde ook niet van hem scheiden. Dit huwelijk gaf haar een dak boven haar hoofd en als de vrouw van de Pasha werd ze het paleis binnengegaan, wat haar een grotere kans gaf om intriges te weven op bevel van de sjah - sultan en Khatije - sultan tegen Khyurrem.
Na de scheiding hoorde Nigar van Matrakchi dat hij de baby Kader-Esmanur naar het vaderland van Ibrahim had gestuurd. Nigar ging op zoek naar haar dochter, maar twee jaar zoeken wierp geen vruchten af en de vrouw besloot terug te keren naar Istanbul.
Matrakchi ontmoette Nigar bij het graf van Ibrahim, kreeg medelijden met haar, gaf wat goud en vond een slaapplaats voor haar.
Nigar keerde echter niet terug om haar leven kalm te leven, ze wilde de dood van Khyurrem en Rustem - degenen die ze de schuld gaf van al haar problemen.
Om haar plan uit te voeren, wendde Nigar zich tot de sjah-sultan voor hulp.
Khatije - de sultan en Shah - sultan leidde Nigar naar het Mihrimah-paleis, dat op dat moment een dochter had.
Nigar zou 's nachts met Rustem en Khyurrem afrekenen, maar toen de khatun het dochtertje van Mihrimah en Rustem zag, verloor ze haar verstand toen ze haar Esmanur bij de pasgeborene zag.
Nigar stal de dochter van de Sultana uit het paleis en vluchtte. Toen Rustem hoorde wat er was gebeurd, bracht hij alle bedienden en janitsaren groot. Nigar kon niet ver komen en Rustem en de soldaten haalden haar in bij de afgrond.
Nigar zei dat ze niet bang was voor de dood, want zonder haar dochter had haar leven alle zin verloren.
Matrakchi wist Nigar te overtuigen het meisje terug te brengen naar Rustem, waarna Nigar de afgrond in snelt.
Tijdens de seconden dat Nigar de afgrond in vloog, herinnerde ze zich de belangrijkste momenten van haar leven - dit zijn de liefde van Ibrahim en de dagen die ze met haar dochter doorbracht.
