Vanaf de eerste dagen van zijn verblijf in het paleis van Istanbul streefde Fatma - Sultan één doel na - om zich te ontdoen van Alexandra Anastasia Lisowska - Sultan.
Maar alle pogingen van de zus van de meester waren niet succesvol.
Het lijkt erop dat Fatma - de sultan is tijd om te begrijpen dat ze Khyurrem niet aankan - de sultan, maar de executie van Shehzade Mustafa, en later, en Achmed - Pasha, maakte Fatma alleen maar boos, en ze verstopte zich, wachtend op een geschikt moment om nog een raken.
En al snel deed zich zo'n moment voor.
Op Mihrimah - de sultan werd aangevallen door een onbekende ziekte en Alexandra Anastasia Lisowska - ging de sultan naar de ziener om uit te zoeken of de ziekte van de dochter kon worden genezen.
Fatma, de sultan, kwam hier achter. De minnares, die goud had betaald voor de leeftijd, gaf opdracht om de pit onder de mensen aan te steken, en de vlam zelf zou ontsteken.
Ja, ik heb alles goed gedaan. Hij kwam naar de coffeeshop, waar veel mensen zich hadden verzameld en zei dat Alexandra Anastasia Lisowska naar de markt kwam, wat betekent dat eindelijk het uur van de afrekening is gekomen en dat ze wraak moeten nemen op de slang voor de executie van Mustafa.
Voor Alexandra Anastasia Lisowska liep alles goed af en in tegenstelling tot Fatma's verwachtingen keerde ze met succes terug naar het paleis. En onmiddellijk bevolen om uit te zoeken wie de aanslag op haar had georganiseerd.
Sumbul - aha ging snel naar Melek - khatun, die bekende dat haar minnares bij zo'n gewaagde daad betrokken was.
Alexandra Anastasia Lisowska - de sultan ging onmiddellijk naar de kamers van de soeverein, waar ze vertelde dat zijn zus de persoon is die de mensen tegen haar heeft gekeerd.
Suleiman geloofde niet bijzonder de woorden van zijn vrouw, omdat ze alleen werden bevestigd door de woorden van de bediende, dus beval hij Fatma, de sultan, naar hem toe te brengen om haar persoonlijk over alles te ondervragen.
Fatma - de sultan heeft lang begrepen dat Alexandra Anastasia Lisowska - de sultan niet in vuur brandt en niet in water zinkt - ze is onoverwinnelijk.
Daarom ontkende ze haar deelname aan de moordaanslag niet. Bovendien herinnerde Fatma zich de executie van Ibrahim, Mustafa en de dood van Hatice aan Suleiman. Fatma was niet bang dat haar hetzelfde lot zou overkomen en vertelde haar broer wat er kookte.
Suleiman werd woedend van zo'n onbeschaamdheid en eiste dat Fatma wegging van het paleis en weg van zijn ogen.
Fatma - de sultan met een trots opgeheven hoofd verliet de kamers van de soeverein en later de hoofdstad.
