Meryem wist dat haar zoon Kerim verliefd was op Elif en er niets tegen had. Meryem geloofde dat de jeugdige liefde van haar zoon snel zou afkoelen en dat hij een fatsoenlijk meisje in huis zou halen. Maar Meryem had niet verwacht dat Elif haar toestemming zou geven om met haar zoon te trouwen.
Meryem was tegen deze bruiloft, omdat Elif het kind van Kahraman droeg. Maar Kerim slaagde erin om het hart van haar moeder te bereiken, en Meryem gaf het op en zegende haar.
Alles was in orde totdat Kerim van streek kwam en meldde dat Elif zijn hart had gebroken door de ring terug te geven en de verloving te verbreken.
Twee dagen later kwam Kahraman en kondigde de familie aan dat hij met Elif zou trouwen.
Meryem had pijnlijk medelijden met Kerim, ze begreep dat zijn gevoelens en eer vertrapt werden en kon zich niet eens voorstellen hoe de pasgetrouwden met haar en Kerim onder hetzelfde dak zouden leven.
Maar de trouwdag vond plaats. De gasten verzamelden zich aan tafel, de gelukkige Kahraman en Elif gingen samen dansen en Kerim keek constant om zich heen, alsof hij op zoek was naar iemand.
Het gebeurde allemaal in een oogwenk. Kerim rende naar Elif en er klonk een schot. Kerim slaagde erin zijn geliefde met zijn lichaam te sluiten en zijn leven voor haar te geven.
Meryem kon de bitterheid van het verlies van haar enige zoon niet aan.
Ze gaf alleen Elif de schuld van zijn dood.
Dit meisje bracht haar zoon alleen maar verdriet en daarna gaf hij zijn leven voor haar.
Meryem wilde Elif niet zien en gaf haar de schuld van alle problemen.
Ondanks de rouw tekenden Kahraman en Elif stilletjes.
En op bevel van Ziya Bey bracht Kahraman zijn wettige vrouw naar zijn huis.
Toen Meryem Elif zag, maakte ze een schandaal en zei ze dat ze haar leven zou vergiftigen. Meryem was radeloos van verdriet. Ze verbood de bedienden om Elif te voeden of te drenken.
Meryems hart veranderde in steen. De eens vriendelijke, redelijke en kalme Meryem veranderde in een vrouw die dorstig was naar wraak.
Meryem had een hekel aan Elif. Gehaat met heel mijn hart. En ze wilde maar één ding - dat Elif dezelfde pijn zou ervaren als zij.
