Elif bracht haar hele zwangerschap in tranen door. De problemen vielen de een na de ander op haar hoofd, en soms vraag je je af hoe ze de zwangerschap heeft weten te behouden.
Eindelijk kon Kahraman zichzelf uitleggen aan Elif, en de harten van liefde werden herenigd. Het lijkt erop dat alle problemen zijn achtergelaten.
De gelukkige Kahraman en Elif bereiden zich voor op de bruiloft en maken plannen voor de toekomst.
Maar op de gelukkigste dag voor hen gebeurde het onverwachte. Kerim was weg.
Kerim zag de aanblik op Elifs rug en bedekte het met zijn lichaam. Helaas kon de man niet worden gered.
Meryem, radeloos van verdriet, beschouwde Elif als de schuldige van het verlies van haar zoon. Meryem dacht dat het Maqsud was die dit haar zoon had aangedaan.
Als ze eens wist dat deze man, Kerim het zelf had besteld.
Elif werd gebukt onder de beschuldigingen van Meryem, ze begreep dat haar aandeel in de fout in wat er was gebeurd was, en voelde de pijn die Meryem ervoer.
Door zorgen belandt Elif in het ziekenhuis. De arts raadt ten zeerste aan om een paar dagen op de afdeling te blijven, er dreigt het kind te verliezen.
Maar Elif kon Kahraman niet alleen achterlaten in zo'n toestand, en nadat ze de dokter had beloofd voor zichzelf en het kind te zorgen, verlaat ze het ziekenhuis.
Kahraman kan niet meer los van zijn geliefde leven, en ondanks de rouw tekenen ze. En dan brengt Kahraman Elif naar zijn huis.
Meryems wonden bloedden nog steeds hevig, en bij het zien van Elif werd ze hysterisch.
Meryem belooft dat Elif niet in dit huis zal blijven. En hij zegt tegen de bedienden dat ze geen voedsel en water naar de kamer van Elif mogen brengen.
“Voor haar is er geen kruimel brood of een druppel water in dit huis.
Keimet xanim, die de depressieve toestand van haar dochter zag, zei tegen Elif dat ze haar kamer niet durfde te verlaten.
Ze maakte zich zorgen over de meid voor het zwangere meisje, negeerde Meriem's bevel en bracht in het geheim van iedereen eten naar haar kamer. Maar eens, met een dienblad in haar handen, stond ik Meryem in de weg.
Meryem bracht als een boze tijger het dienblad naar beneden en zei dat ze was ontslagen. Maar de tweede meid zei dat het Meesteres Elif was die opdracht gaf om het diner naar haar kamer te brengen.
Meryem vloog als een wervelwind de kamer van Elif binnen en begon haar te beledigen.
Elif werd ziek en kreeg hevige buikpijn. Maar Meryem deinsde niet terug.
Ze zei alleen met haat:
- Ik wens dat je dezelfde pijn ervaart die ik ervaar.
Meryem vertrok en liet Elif kronkelend van pijn achter.
Kahraman trof zijn vrouw bewusteloos aan en belde met spoed een ambulance. De vroeggeboorte begon in het ziekenhuis.
Maar tot verbazing van doktoren en familieleden beviel Elif van een gezonde jongen.
