Al op jonge leeftijd probeerde Mustafa een waardige zoon van zijn vader te zijn. Hij liep waardig aan de macht, zonder onderweg bloed te vergieten. Hij was tot in de kern loyaal aan de soeverein, maar hij kon de gunst van zijn vader niet verdienen.
Zoals de soeverein ooit zei: "Wat jammer dat onschuld met de jeugd overgaat."
Nadat hij volwassen was geworden en zijn sanjak had ontvangen in Manisa, begon de heerser een bedreiging in zijn zoon te zien. Vandaar de constante dromen, zoals Mustafa naar hem toe komt met een zwaard of een leger. Natuurlijk hielp Khyurrem, de sultan, ook om de wateren te vertroebelen.
Voorafgaand aan de militaire campagne tegen Perzië besluit Suleiman Mustafa te benoemen tot regent van de staat, maar leert later over zijn geheim nikakhe met Mikhrinisa, beschouwt het als een verraad en plaatst Selim als regent, en Mustafa beveelt hem om in zijn sanjake.
Later komt Atmaja erachter dat er een moordaanslag wordt voorbereid in de campagne tegen de heer. En Mustafa praat erover.
Mustafa heeft twee keuzes: zijn vader redden of vertrouwen op het lot. Maar Mustafa schiet zonder aarzelen zijn vader te hulp en blijft op tijd bij.
Toen ze het militaire kamp in de tent naderden waren de soeverein, Jihangir en twee Perzische huursoldaten, die hun dolk al boven het hoofd van de soeverein hadden gebracht. Maar de dappere en nobele Mustafa, samen met Bayazid en de krijgers, brak de tent binnen en redde op het laatste moment de soeverein en Jihangir.
Het lijkt erop dat de soeverein zijn leven te danken heeft aan zijn zoon, maar hij werd gekweld door vage twijfels over hoe Mustafa hoorde van de poging.
Na een van de aanvallers te hebben ondervraagd, ontdekte de opperheer dat het de spion was van Shah Tahmasp, die elke stap van Alkas Mirza in de gaten hield. Maar zijn ultieme missie is om Sultan Suleiman te vermoorden.
Shah Tahmaspa wist dat Mustafa tegen de oorlog was die Suleiman begon en besloot op deze manier de padishah te verwijderen, en dan zou Mustafa op de troon zitten, die geen bedreiging vormde voor Perzië.
Mustafa was beledigd dat de soeverein, om de waarheid van de woorden van zijn zoon te geloven, de ontrouw begon te ondervragen. Maar in plaats van dankbaarheid herinnerde de soeverein Mustafa aan de geheime bijnaam en zei dat zijn vertrouwen was ondermijnd. En hij beval zijn zoon terug te keren naar zijn sanjak.
Handelde Mustafa juist door zich te haasten om het leven van de soeverein te redden? Natuurlijk haast elke liefhebbende zoon zich, zodra hij de dreiging hoort, om zijn vader te redden. Maar als Mustafa zijn vader niet had gered, dan is de kans groot dat hij op de troon zou hebben gezeten en het leven van zijn geliefde vrouw en zoon Mehmed had gered.
