Yakub was vanaf zijn geboorte jaloers op zijn jongere broer. Het deed hem pijn dat zijn vader, alle belangrijke zaken van de firma, hem niet als oudste zoon, maar Kahraman had toevertrouwd.
Toen Ziya Bey het zegel van Yakub wegnam, werd hij boos en besloot dat het niet nodig was om zijn broer te kleineren in de ogen van zijn vader.
Kahraman had een familiebedrijf en kon zijn kapitaal vergroten, maar Yakub kon alles vernietigen.
Kahraman maakte de deal van de eeuw door metgezellen voor organische mest te vinden. Hij bracht de zaak zo ver dat alles zonder zijn deelname moest groeien.
Bovendien kwamen er voor Kahraman moeilijke tijden - de geboorte van Elif, de verdwijning van het kind en vervolgens de verdwijning van Elif zelf. Kahraman stortte zich in zijn zorgen en verloor zijn waakzaamheid, waar Yakub gebruik van maakte.
Yakub aarzelde niet om zijn oudste dochter Janan, die Kahraman onvoorwaardelijk vertrouwde, bij zijn trucs te betrekken. Janan liet Kahraman de documenten ondertekenen die de deal verpesten.
Als gevolg van het verraad van Yakub mislukte de deal over organische mest en kwamen deurwaarders naar de familie van Yoruk Khans om alle roerende en onroerende goederen te beschrijven.
De familie stond op het punt failliet te gaan.
Yakub was jubelend, hij kon eindelijk aan zijn vader bewijzen dat Kahraman niet altijd de juiste beslissingen neemt.
Het kon hem niet schelen dat het bedrijf zijn personeel moest verminderen, waardoor mensen zonder werk kwamen te zitten.
Het belangrijkste is dat hij Kahraman pijn heeft gedaan.
Toegegeven, Yakub had niet verwacht dat Zia Bey zijn zoon toch zou steunen en hem zou vragen om het familiebedrijf terug te geven aan de familie.
