Na de executie van Mustafa bereiken geruchten de soeverein dat Rustem Pasha schuldig is aan Mustafa's dood, en dat de Pasha vlak voor de executie het bevel gaf om twee janitsaren in Mustafa's kamp te doden.
Rustem Pasha verklaarde zijn daden door het feit dat hij zich zorgen maakte over de veiligheid van de soeverein en de opstand onderdrukte door zijn beslissing.
Suleiman, die het leven van zijn eigen zoon had genomen, zocht natuurlijk iemand om de verantwoordelijkheid te verleggen, en op dat moment is Rustem de meest geschikte pion.
Suleiman verwijdert Rustem-Pasha van de functie van grootvizier en drijft hem het kamp uit, met de belofte dat hij zijn lot zal beslissen bij terugkeer van de campagne.
Rustem Pasha leefde twee lange jaren in ballingschap en wachtte angstig op de terugkeer van de soeverein.
En eindelijk is het zover. De soeverein keerde terug naar de hoofdstad, maar noch zijn familieleden, noch hijzelf hadden enige vreugde.
Mihrimakh ging op verzoek van Rustem meteen met haar vader praten. Ze zei dat Hyumashah zijn vader erg mist, omdat ze al die tijd apart moesten leven.
Mihrimakh herinnerde zich ook dat Rustem hem altijd trouw was en nooit bedroog. En het feit dat Rustem het bevel gaf om de Janitsaren te doden, alleen maar om het leven van de vorst te redden.
'Je kent de waarheid. Als je broer Mustafa niet had vermoord, zou hij jou hebben vermoord.
De opperheer zei dat het gesprek voorbij was, en gaf later opdracht Rustem te bellen.
Rustem - Pasha, die naar de kamers van de soeverein ging, beefde als een "espblad", hij was er zeker van dat de soeverein hem nu zou executeren.
Suleiman zei echter dat hij zijn leven alleen redde vanwege Mihrimakh, maar dat Rustem voortaan alleen met zijn familie om zou moeten gaan en zijn ogen niet zou moeten zien.
Rustem hoopte natuurlijk terug te keren naar zijn vorige positie, maar op dit moment was hij blij met zo'n beslissing.
