Hallo! Ik ben 21 jaar arts geweest. Mijn naam is Georgy Olegovich Sapego. Op veler verzoek van lezers heb ik het over het meten van de lichaamstemperatuur. Iemand vindt het misschien niet leuk.
De lichaamstemperatuur kan stijgen door een of andere infectie, met verschillende ontstekingsziekten, met oncologie, enzovoort. Hierbij worden de normale individuele schommelingen en verschillen gedurende de dag voor dezelfde persoon niet meegerekend.
Thermostaat in mijn hoofd
We hebben een zeer effectieve thermoregulator in ons hoofd die rekening houdt met temperatuurverschillen van werkende spieren of lever en afkoeling door de huid en ademhaling.
Maar aangezien we constant onze kleren aan- en uittrekken, in benauwde voertuigen stappen en de kou in rennen, zal zelfs de beste thermostaat een beetje verkeerd zijn.
Om dezelfde reden geven externe methoden voor het meten van de lichaamstemperatuur in de oksel, op het trommelvlies en in de mond de temperatuur in ons lichaam niet nauwkeurig weer. Het is veel nauwkeuriger om het te meten in het rectum, in de blaas, in de longslagader of in de slokdarm. Dit wordt soms gedaan, maar het is niet voor iedereen weggelegd.
Natuurlijke daling van de lichaamstemperatuur
Overdag hebben zowel mannen als vrouwen dezelfde lichaamstemperatuur. Het is 's ochtends lager en' s avonds ongeveer 0,5 graden hoger.
Als een persoon herstelt van een verkoudheid, kan de temperatuurdaling 1 graad bedragen. Heeft u zich gepresenteerd? Na een verkoudheid kan de temperatuur 's ochtends 36,5 graden zijn en' s avonds 37,5 graden. En dat is oké.
Als iemand ziek blijft worden, zal zijn temperatuur zowel 's ochtends als' s avonds hoger zijn, maar het beroemde verschil overdag blijft bestaan.
Als we het hebben over een vrouw met een normale menstruatiecyclus, dan zal haar temperatuur in de tweede fase met ongeveer 0,6 graden stijgen. Was de temperatuur in de eerste fase 36,6 graden, dan is de temperatuur in de tweede fase 37,2 graden. En dat is oké.
Waar te meten?
Nu ongeveer waar te meten. Amerikanen meten eerder de temperatuur in de mond, soms onder de arm, kinderen worden soms in het rectum gemeten. Met een infraroodthermometer kan het zeer nauwkeurig op het trommelvlies worden gemeten.
We meten vaker onder de arm. Deze plaats wordt als niet erg betrouwbaar beschouwd. Temperatuurschommelingen komen daar vaker voor, vooral bij zwaarlijvige mensen of vrouwen met een normale cyclus.
Klassiek
Het meten van de lichaamstemperatuur in de oksel wordt als de gouden standaard beschouwd. Er is een fundamenteel boek uit 1870, waarnaar nog steeds wordt verwezen in wetenschappelijke recensies. Ze stellen voor om onder de arm te meten, en de temperatuur van 37 graden wordt als de norm beschouwd.
Het normale temperatuurbereik gemeten onder de arm is 36,2 - 37,5 graden. Wat vind je van dit resultaat?
U kunt het boek lezen via onderstaande link. Het werd gedigitaliseerd en gratis ter beschikking gesteld.
Kortom, de temperatuur in de oksel is te meten, maar daar is het de meest variabele van alle plekken in ons lichaam. Maar het wordt daar al 150 jaar als standaard gemeten, en allerlei infraroodthermometers zijn te slim en verzinnen veel. De grootste temperatuurveranderingen onder de arm zullen optreden bij vrouwen met een normale cyclus en bij mensen met overgewicht.
Dus hoe meet je temperatuur?
Meet op uw gebruikelijke manier. Oefen van tevoren. Dit zal je je eigen standaardtemperatuur vertellen.
Je hebt de kans om een stijging van je standaardtemperatuur met ongeveer 0,5 graden op te merken. Iets minder dan u niet kunt detecteren.
Als je misselijk wordt van koude rillingen, zal het een temperatuur hebben van meer dan 38 graden. Je zult haar zeker opmerken.
Temperaturen onder de 37,5 graden zijn nauwelijks hoog te noemen. En al helemaal niet als je temperatuur is gestegen van 36,6 naar 36,8 graden.
Als je het artikel leuk vond, vind het dan leuk en abonneer je op mijn kanaal.
Hier is een link naar een klassiek boek uit 1870 Over de temperatuur bij ziekten: een handleiding voor medische thermometrie
Daar, aan het einde van het boek, is er een inhoud met werkende links naar afzonderlijke hoofdstukken. Als iemand bevriend is met Engels, zal het interessant zijn om te lezen.
