Als een volwassene zonder ernstige ziekten om de een of andere reden besluit voor zijn gezondheid te zorgen, hoeft hij zich niet bezig te houden met tests op vitamine D.
Tests zijn nodig voor degenen die mogelijk problemen hebben met de opname van vitamines of die een sterke toename van de vitaminebehoefte hebben. Dit zijn mensen met obesitas, osteoporose, lage calciumspiegels in het bloed, zieke darmen of thuis zittende ouderen.
Het is grappig dat Noord-Amerika bijzonder gevoelig is voor onnodige vitamine D-tests.
Amerikanen leven relatief hoog, en de zon is niet genoeg voor hen. Dus drinken ze hun verrijkte melk zelfs zonder tests.
Ze hebben een zeer harde houding aangenomen ten aanzien van het testen van vitamine D in het bloed. Zowel Canadezen als Amerikanen geven ongeveer dezelfde officiële verklaringen af, die erop aandringen geen onnodige tests te doen voor volwassenen of kinderen.
Ze motiveren dit door het feit dat nu alles snel verandert en dat er geen strenge normen voor vitamine D zijn ontwikkeld.
Een onschuldig persoon in een dergelijke situatie kan heel gemakkelijk worden bestempeld als een gebrek aan vitamine D, en hij verdient het misschien niet.
Persoonlijk lijkt het mij dat hier een soort politieke correctheid tussenkomt. In die zin dat iedereen recht heeft op zijn eigen natuurlijke vitamine D-gehalte, waardoor hij normaal kan leven.
Alsof je een donkere huid hebt, mag niemand je erop wijzen dat je op hoge breedtegraden minder vitamine kunt krijgen. Iedereen heeft het recht om hockey te spelen. Zoiets... Maar dit zijn mijn fantasieën.
Amerikaanse kinderartsen zijn overigens van mening dat vette kinderen niet op vitamine D hoeven te worden getest. Als mama en papa hun supplementen geven, kunnen ze beter geld uitgeven aan supplementen dan aan dure en zinloze tests.
Dit komt omdat zwaarlijvige mensen van oudsher lage bloedspiegels van vitamine D hebben.
Amerikanen zeggen ook dat het een vergissing zou zijn om te denken dat de hele bevolking bloedspiegels van vitamine D boven de 20 nanogram per milliliter moet hebben.
In feite kan ongeveer 97,5% van de bevolking rondkomen met 20 nanogram per milliliter of minder.
Bovendien heeft elke seconde zelfs minder dan 16 nanogram per milliliter nodig.
Ik vermoed dat u en ik geografisch in ongeveer dezelfde omstandigheden leven en dat de houding ten opzichte van analyses ongeveer hetzelfde moet zijn.
