Blauw jodium is een combinatie van jodium met zetmeel. Iedereen weet dat zetmeel blauw wordt in aanwezigheid van jodium. Dit is hoe voedsel wordt gecontroleerd.
De combinatie van jodium met zetmeel werd in de jaren 40 van de vorige eeuw gebruikt voor dysenterie.
Nu jodium in zulke hoeveelheden niet naar binnen nemen, maar het idee van zetmeel met jodium werd opgepikt door de Zweden. Begin jaren tachtig maakten ze het lokale antiseptische Cadexomer-jodium. Dit is ook zetmeel, maar heel slim chemisch veranderd.
Als zoiets op een wond wordt aangebracht, trekt het zetmeel overtollig vocht en vuil van het oppervlak van de wond aan, en wordt jodium geleidelijk in de wond afgegeven.
De remedie heette Yodosorb. Het bleek zo effectief te zijn dat het nog steeds zijn relevantie niet heeft verloren.
Antibioticaresistente microben waren machteloos over jodium, en de doseringsvorm van Yodosorb zelf werkte heel zachtjes in op het wondoppervlak.
In termen van zijn milde effect op de wond, geeft het middel zelfs een kans op een waterige oplossing van chloorhexidine. Iodosorb verbrandt de wond niet en vertraagt de genezing niet.
En ons blauwe jodium is een belangrijk onderdeel van de geschiedenis gebleven. Het bevat te veel jodium. Dergelijke fondsen worden nu niet mondeling opgenomen.
Over het algemeen kan jodium een fysiologische hoeveelheid bevatten, wat gerechtvaardigd is door de behoeften van de schildklier. En jodium is ook beschikbaar in farmacologische hoeveelheden.
Welnu, als een cardioloog u bijvoorbeeld Cordaron heeft voorgeschreven, dan zit er in een van zijn pillen een jaarlijkse hoeveelheid jodium. Dit is een overdrijving om een gevaarlijke hartritmestoornis onder controle te krijgen.
Onthoud dat jodium dat zichtbaar is met het blote oog niet kan worden ingenomen. De endocrinoloog zal u slechts een microscopisch kleine, onzichtbare hoeveelheid voorschrijven. Vraag ernaar bij uw arts.
