Procalcitonine is opgedoken in de nasleep van de strijd tegen onnodige antibioticavoorschriften. In ziekenhuizen hebben deze antibiotica zoveel resistente microben ontwikkeld dat de overdracht naar kunstmatige beademing op sommige plaatsen gevaarlijker is geworden dan de belangrijkste ziekte.
We hebben al met u besproken dat longontsteking voorheen niet alleen bacterieel was, maar ook viraal. Als ze viraal zijn, zijn antibiotica niet nodig. Maar het is moeilijk om onderscheid te maken tussen ziekteverwekkers. De bacterie kan in een microbiologisch laboratorium worden gezaaid, maar het kost tijd. En de patiënt is al voorovergebogen.
En nu verscheen er een analyse voor procalcitonine, met behulp waarvan het mogelijk was om het aantal antibiotica bijna te halveren.
Zoals de naam suggereert, is procalcitonine een voorloper van het schildklierhormoon calcitonine. Calcitonine is een slimme manier om calcium in afbrokkelende botten bij osteoporose te drijven.
Zijn voorganger is ook geen klootzak. Het is erg gevoelig voor bacteriële gifstoffen en situaties waarin het immuunsysteem in oorlog is met bacteriën.
Dergelijke neurale procalcitonine is niet beperkt tot de schildklier. Tegen de achtergrond van een bacteriële infectie komt het overal in het lichaam voor. Zodat je hem kunt betrappen met een bloedtest.
Procalcitonine reageert zo snel op bacteriën dat het na twee uur in het bloed stijgt. Als een patiënt bloedvergiftiging heeft, schaalt procalcitonine over het algemeen.
Interessant is dat procalcitonine eerder werd bedacht om onnodige antibiotica te vermijden. Dat wil zeggen, een patiënt met een duidelijke bacteriële longontsteking werd elke dag of twee gecontroleerd, en op een gegeven moment, toen de procalcitonine viel, was het mogelijk om te begrijpen dat er al genoeg was.
En toen brak er een pandemie uit en begon procalcitonine op een nieuwe manier te worden gebruikt. Nu zijn er zoveel mensen met een virale longontsteking in het ziekenhuis opgenomen dat het abnormaal zou zijn geweest om antibiotica op iedereen te morsen. Een helse selectie van kwaadaardige microben zou beginnen. Daarom werd procalcitonine gebruikt toen werd vermoed dat bacteriële longontsteking zich bij de virale longontsteking had gevoegd.
Echter, voor zover ik me herinner, ging het in eerste instantie over het feit dat bij ernstige covid procalcitonine zal liggen. Maar het lijkt erop dat er een ander gebruik voor is gevonden. Nu is er een idee om procalcitonine meerdere keren te testen voor ontslag. Zodat de patiënt na een week niet terugkeert met bacteriële longontsteking.
Waarschijnlijk lijkt de zoektocht naar procalcitonine in het bloed, na al deze kosten voor covid, niet zo duur als vroeger.
