Nise's echte naam is nimesulide. Voor het eerst kondigde hij zich ergens in 1985 aan. Het was een jong en veelbelovend, niet-steroïdaal ontstekingsremmend medicijn met een mooie toekomst.
Vanaf het allereerste begin onderscheidde nimesulide zich door zijn selectiviteit. Dat wil zeggen, het had een ontstekingsremmend effect, verlaagde de lichaamstemperatuur en was een goede pijnverlichting, maar tegelijkertijd irriteerde het de maag minder en veroorzaakte het niet te veel bloedingen.
Deze eigenschappen zijn altijd zeer gewaardeerd door consumenten met chronische ziekten. Er was dus minder kans op gevaarlijke bijwerkingen bij constant gebruik.
Nimesulide was onder meer goedkoop. Ze haastten zich om het af te stempelen in landen als India, waar farmaceutische fabrieken zijn en de mensen in armoede leven.
Je hebt waarschijnlijk al geraden dat zoveel gunstige eigenschappen niet goed zullen zijn, en er zit ergens een addertje onder het gras.
En zo gebeurde het. Het bleek dat nimesulide de lever van kinderen beschadigt. Als de lever van het kind niet in orde is, is het beter om nimesulide te vergeten.
Toen kwamen ze erachter dat het beter is om nimesulide voor volwassenen niet langer dan 15 dagen in te nemen. Dit was vooral beledigend, omdat selectieve ontstekingsremmende medicijnen precies zijn wat u nodig heeft voor langdurig gebruik.
Daarna begonnen ze verhalen te publiceren van patiënten bij wie de lever binnen een week was losgemaakt.
Al deze feiten kwamen zelden aan het licht, maar waren volkomen onvoorspelbaar.
Bovendien deed nimesulide meer dan alleen de werking van de lever verstoren. Hij brak daar nog steeds iets heel ergs. Zelfs na het stoppen van het medicijn werd het niet beter. Dus tot nu toe begrepen ze niet wat nimesulide precies in de lever vernietigt. Maar als het proces ernstig is versneld, heeft ongeveer een op de vijf slachtoffers een kans om te sterven.
Ik zal nogmaals zeggen dat dit zeldzaam was. Er zijn wereldwijd maar een paar honderd gevallen bekend. Maar de Amerikanen waren bijvoorbeeld slim genoeg om nimesulide te weigeren.
Maar de Indianen waren blij. Het medicijn is krachtig en goedkoop.
Een Indiase wetenschapper publiceerde in 2013 een paniekerig artikel over het feit dat ze in India kinderen maar liefst 12 verschillende namen van nimesulide voeden.
Hier lijkt het principe van grote getallen te werken. Bijwerkingen zijn zeldzaam, maar India heeft meer dan een miljard mensen. Er zijn veel fabrieken die nimesulide produceren, en goede medicijnen die allerlei soorten scholen opmerken. Zeldzame maar merkbare leverschade begon door het hele land te gloeien.
Er was ophef over de noodzaak om dit gif helemaal te verbieden. Maar op de een of andere manier hebben deze strijders voor de waarheid naar mijn mening hun staart gedrukt. Je kunt niet echt tegen farmaceutische fabrikanten vechten.
Heeft u al te veel nimesulide gebruikt?
