Mijn vriend is getrouwd met een Fransman. Ze bezocht Rusland zelden, maar altijd alleen. Op een dag kreeg mijn nieuwsgierigheid de overhand en ik kon het niet uitstaan. Ze vroeg waarom mijn man niet minstens één keer wilde komen om naar onze Russische realiteit te kijken, om zo te zeggen onze manier van leven te evalueren met zijn Franse kijk. Of niet het dagelijkse leven.
Een beetje aarzelend en enigszins beschaamd gaf ze met tegenzin toe:
"Ja, hij is bang... Het is altijd koud, zegt hij. Maar hij houdt niet van... "
Zonder sjaal
Paul, die opgroeide in Toulouse, 200 km van de Cote d'Azur, ondanks zijn huwelijk met een Rus, was nooit diep geïnteresseerd in iets Russisch, behalve in feite zijn vrouw. Geen politiek, niet het weer. Alle verzekeringen dat de zomer in Moskou niet kritisch verschilt van de zomer in Toulouse of Parijs, rolden vermoeid met zijn ogen. Je weet nooit wat ze op internet schrijven! Als hij aankomt, zal hij zich met sneeuw vullen!
Maar op een dag haalde ze hem over. Omdat hij besloot dat een beetje koelte het Franse lichaam niet zou schaden, durfde hij met zijn vrouw naar het koude Moskou te gaan. We kruisten paden in een café en leerden elkaar eindelijk kennen. Ik vroeg hem hoe hij over Rusland dacht, hoe het weer was, hoe alles in het algemeen. Hij was verbaasd over het gerenoveerde Moskou, dat er al enkele jaren geleden heel anders uitzag foto's op de Franse tv, en van de thermometer, waar die dag op stopte + 33ᴼС.
Toen ze terugkwamen, schreef mijn vriend me een bericht op VKontakte waar Paul op de allereerste werkdag mee bezig was met brandende ogen vertelde hij zijn collega's dat het jasje en de sjaal die hij van huis had meegenomen nog nooit in Moskou waren geweest. nodig zijn!
Anekdotische mythologie
Ik blijf altijd oprecht verrast zijn door de beelden van Rusland in de ogen van buitenlanders. Ik had het gevoel dat het idee dat hier in de winter en zomer in één kleur (wit natuurlijk), dat alles bedekt is met sneeuw, gepoederd, en beren zwerven door de straten - dit alles bleef in slechte bebaarde anekdotes en is lang bedekt geweest met stof, schimmel en welsprekende foto's van Instagram. Maar nee, niet echt.
Een paar weken geleden las ik een artikel op een Amerikaanse website dat
was gewijd aan het wegnemen van bekende mythen. En er was zo'n mythe: "Er is altijd sneeuw in Moskou." En de auteur sprak over ons echte klimaat, ter illustratie met foto's uit de Alexandertuin, genomen op een zomerdag:
'Zie je dit gras, deze zon, deze mensen die in de tuin rusten? Denk je dat dit ergens in Australië is gefilmd? Nee, dit is Moskou, dit is Rusland! "
Vorige week liep ik over straat, sloot mijn ogen voor de zon en probeerde mijn blouse van mijn rug te trekken. Ze liep en dacht: wat als ze nu allemaal hier komen! Iedereen die naar Moskou gaat, neemt een jas, een sjaal en opmerkelijke moed.
© Asya Shutkova
