Aan de vooravond van het nieuwe herfstseizoen is een bericht van een korting in een online boekwinkel binnengekomen. Het blijkt dat ik vorig jaar bijna 20 duizend roebel aan boeken heb uitgegeven...
Als mijn moeder hier achter kwam (en ik zal het haar nooit vertellen), zou ze hebben gezegd: "Je kunt ze maar beter aan nieuwe schoenen besteden!". Ik heb maar drie paar schoenen en ik heb niet eens het gevoel dat ik meer nodig heb. En we zullen elkaar nooit begrijpen, net zoals de meerderheid van de moderne meisjes die nog geen vijftig zijn geworden, mij niet zullen begrijpen.
Ondanks al mijn liefde voor de populaire tv-serie over vier vrouwen van 30+ in het grote en stijlvolle New York, Carrie Bradshaw, die $ 40.000 uitgegeven aan schoenen, achtergelaten zonder een voorraad, leek me altijd niet stijlvol en gedurfd, maar dom, zielig en infantiel.
Schoen vreugde
Als ze me beginnen te vertellen hoe schoenen het leven van een vrouw beïnvloeden, hoe hakken van Louboutin je kunnen veranderen, God zegene hem, dat voel ik toen ze me creëerden, vergaten ze een centrum in mijn brein te registreren dat wordt geactiveerd bij het zien van elegante hakken of comfortabel, maar toch chic schoenen.
We hadden een heel jong meisje op de redactie die elke maand nieuwe schoenen kocht. Tegelijkertijd zei ze dat ze zich realiseerde dat ze ze in principe niet nodig had, dat ze ze niet droeg, dat de kast vol was. Maar ze behaagde zichzelf altijd zo. Voor haar is schoenen kopen als ijs kopen bij een bushalte terwijl ze op een minibus wacht. Zoals spontaan toffee kopen bij de kassa. U kunt mij heel eenvoudig en goedkoop een plezier doen.
Bekers, bekers en papieren
Ten eerste ben ik dol op kopjes en mokken - iets waaruit je thee, koffie en andere niet-alcoholische genoegens kunt drinken. De keukenkast staat er vol mee, maar hij wordt nog wel bijgevuld - dat weet ik zeker. Want als as, milt en leegte mijn hoofd bedekken, koop ik voor mezelf een nieuwe mok, waaruit Ik drink aromatische zwarte en groene thee, cappuccino, koffie, mate en alles wat thee en koffie mij te bieden heeft winkels.
Ten tweede hou ik erg van briefpapier. Het klinkt misschien vreemd, maar toen ik ooit een beschrijving van dezelfde passie tegenkwam in het dagboek van een meisje, besefte ik dat ik normaal was. En daar is een simpele verklaring voor.
Ik schrijf met een eenvoudig potlood, maar ze slijpen snel weg, ze moeten weer gekocht worden. Ik heb een verscheidenheid aan papier- en schrijfopdrachten waarvoor notitieboekjes en notitieblokken nodig zijn om plannen voor de week op te schrijven, woorden uit een woordenboek te vertalen, artikelplannen, lijsten, trendmerken en ander klatergoud te schetsen. Om met dit alles te werken, zijn nog steeds heldere stickers, gekleurde blokken vereist.
Ik ga altijd naar supermarkten met een notitieboekje en een pen, omdat ik van tevoren een lijstje maak en doorstreep wat er in de mand zit. Dus al dit kantoor omringt me mijn hele leven, en als het plotseling uit mijn leven verdwijnt, zal ik gedesoriënteerd raken.
En als ik me op de juiste afdeling bevind, zet ik onmiddellijk de "administratieve rat" aan: dit notitieboekje is nodig voor dit, dat blok - daarvoor is het handig om dit hier te schrijven, enzovoort. Goedkoop, boos en vrolijk. En boeken natuurlijk. Gloednieuw en krokant.
Economy class vrouw
Maar ik begrijp heel goed dat mannen ook van vrouwen houden die van schoenen houden. Omdat een vrouw die van bekers en potloden houdt, zo'n lichte versie is van een normale vrouw die om bontjassen en diamanten vraagt en haar daardoor stimuleert en strak houdt. Een man zei tegen me: “Oh, het is zo geweldig met jou, ontspannen. Je bent een heterovrouw van economy class! " Twijfelachtig compliment, maar grappig.
Hoe vaker ik met iemand ga winkelen, en dat iemand piept "Oo-oo-oh, wat voor-y-y-y-y-schoenen!", Begin ik het gevoel te krijgen dat ik een soort vrouwelijk chromosoom mis. Omdat schoenen mijn leven helemaal niet veranderen, wat Evelina Khromtchenko ook zegt, God schenk haar gezondheid.
Vorige week kwam ik erachter dat de hond veel meer van schoenen houdt dan van mij. Ze wees sneakers af, maar slaagde erin om aan rubberen pantoffels en mijn favoriete ballerina's te knagen. Ik ben helemaal niet van streek en ik ga nog niet eens iets kopen.
Het nieuwe seizoen is helemaal geen schoen. Maar ik besloot te stoppen met het kopen van papieren boeken en nam uiteindelijk een abonnement op elektronische boeken. Goedkoper en praktischer. Maar mijn moeder zei nog steeds: "Beter op de schoenen!".
© Asya Shutkova
