Dit is niet mijn idee. De lezer heeft het me geleerd. Het blijkt dat sommige mensen denken dat atherosclerotische plaques verharde gal zijn. En als je het oplost, zullen de plaques loskomen. Geestig? Niet dat woord!
Nu zal ik proberen erachter te komen waar deze ketterij vandaan komt.
Gal kan via cholesterol in verband worden gebracht met atherosclerose.
Gal bevat zogenaamde galzuren. Ze helpen ons vet te verteren. Cholesterol is een onderdeel van galzuren.
De lever haalt cholesterol uit het bloed en maakt er galzuren uit. Galzuren worden via de gal uitgescheiden. Daarom worden soms cholesterolstenen in de galblaas aangetroffen.
Galzuren komen de darmen binnen, helpen bij het verteren van vetten en worden vervolgens vanuit de darmen in de bloedbaan opgenomen en komen weer in de lever terecht. Dit is de normale gang van zaken.
Er was zo'n verhaal met knaagdieren en andere konijnen. Toen wetenschappers atherosclerose bestudeerden, experimenteerden ze, zoals verwacht, met kleine dieren.
De dieren kregen vet voedsel en wachtten op het optreden van atherosclerose. Maar hij was er niet.
Het bleek dat knaagdieren zeer effectief zijn in het verwijderen van cholesterol met galzuren.
De lever van het konijn haalde cholesterol uit het bloed, maakte er galzuren van, goot deze stof in de darmen en de darmen weigerden op hun beurt deze galzuren terug te zuigen. Dus cholesterol ging meteen verloren. Zeer effectief.
En toen realiseerden wetenschappers zich dat als je galzuren in de darmen van een persoon bindt, het cholesterolgehalte in zijn bloed zal dalen.
Dit is een grove methode. Maar het werkt. Als een persoon een erfelijke stofwisselingsziekte met een hoog cholesterolgehalte heeft, kunt u het proberen.
Het blijkt dat in het leven de oplossing voor het probleem niet minder elegant bleek te zijn dan in dat verhaal over vaste gal in de vaten.
Heb je hiervan gehoord?
