Veel mensen klagen na covid over pijn op de borst. Dit is een bekend probleem. Het meeste wordt geassocieerd met botten en spieren. Mensen hoesten zo veel dat hun ribben pijn doen. Daarna, na herstel, houdt de pijn enige tijd aan.
Er is ook bronchospasmen. In principe kan hij anderhalve maand bij iedereen blijven, ook na een verkoudheid. En Covid is helemaal verkouden.
Dus bronchospasmen kunnen zich niet alleen manifesteren met kortademigheid of piepende ademhaling, maar ook een gevoel van onaangename congestie in de borst. Astmapatiënten weten dit goed. Astmapatiënten weten het, en alle andere mensen zijn erg verrast. Het lijkt hen pijn.
Deze week bespraken collega's met collega's dat het moeilijk is om te herstellen van covidpatiënten via de zuurstofnippel. Ze slapen letterlijk in een omhelzing met een zuurstofslang. Hun verzadiging is al ideaal, maar ze laten nog steeds niet los. Ze klagen dat hun borst zonder zuurstof pijn doet.
Nou, en toen kon ik het niet laten en mijn vijf cent erin stoppen. Of misschien hebben ze, zeg ik, zuurstof de beweging van de borstkas beperkt?
Stel je voor dat mensen al hersteld zijn. Hun longen ademen. Ze liggen rustig zonder zuurstof, zitten en lopen zelfs met 100% verzadiging. Dus wat gebeurt er als je ze zuurstof achterlaat? Ze ademen gewoon oppervlakkig.
Dat wil zeggen, het is voldoende voor hen om zeldzame kleine ademhalingen te nemen, en de verzadiging zal uitstekend zijn. Vervolgens wordt de tepel bij hen weggenomen. Ze moeten hun longen uitzetten als pasgeborenen en diep ademen.
En hun borst was al beschadigd door een hoest, en ze ademden heel oppervlakkig op hun zuurstof.
De gespannen ribben en de ademhalingsspieren die vanaf bedrust worden verkort, doen pijn en schrikken hun eigenaars.
Mensen grijpen onmiddellijk naar zuurstof. Maar niet omdat ze kortademig zijn, maar omdat het pijn doet om diep te ademen.
Is dit je opgevallen?
