Inperking volgt rechtstreeks uit de gehechtheidstheorie.
Eigenlijk doen alle zorgzame ouders die proberen zich in te leven in het kind, zonder te manipuleren, niet uit de lucht te schelden, deze inperking.
Wat kan hier de vangst en het nadeel zijn?
In feite uitsluitend in de opvoedingsbenadering. Dit geldt voor die moeders en vaders die zo graag emoties voor het kind willen beleven dat ze de tweede verplichte stap helemaal vergeten. Nadat je emoties hebt geaccepteerd en gerealiseerd, moet je verantwoordelijkheid leren.
Dat wil zeggen, begrijpen dat niet alle negatieve gevolgen van acties worden opgelost door moeders knuffels.
Van de kant van de ouders kan dit lijken op een aanbod om samen na te denken over het oplossen van het probleem, als de emoties zijn afgenomen en je de situatie een beetje van buitenaf kunt bekijken.
Voor de allerkleinsten worden de oplossingen geboden door de ouders, de oudere kinderen kunnen zelf hun ervaring en kennis opdoen en tot een oplossing komen.
Waarom is de verantwoordelijkheidsfase belangrijk?
Anders kan de gewoonte om alleen maar te klagen en naar mama te rennen, in plaats van problemen op te lossen, na verloop van tijd aanslepen.
Uiteindelijk is het de taak van ouders niet alleen om de emoties van het kind te accepteren en te begrijpen, te troosten en te ondersteunen, maar ook leer hem hoe hij ze alleen kan leven, een uitweg zoekt, conclusies trekt, verantwoordelijk is voor woorden en daden.Mensen die constant op zoek zijn naar een container voor hun emoties, worden eigenlijk vaak gevonden bij volwassenen. Ze geven de voorkeur aan zeuren, klagen, uiting geven aan ontevredenheid, agressie en andere emoties - maar trekken zich gewoon niet samen om hun leven ten goede te veranderen.
U zult ook geïnteresseerd zijn om te lezen:
- 5 redenen waarom liegen goed is voor een kind
- Hoe om te gaan met de kinderen van andere mensen die jou pakken
- Kun je een kind verwennen met aandacht?
