Hoe de grillen van kinderen te onderscheiden van neurose

Men zou kunnen denken dat neurosen alleen voorkomen bij volwassenen die redenen hebben voor ernstige stress. Ze komen echter wel voor bij kinderen. De stress van kinderen is immers niet minder krachtig, alleen de redenen kunnen verschillen.

Verplaats jezelf in de schoenen van een kind wiens leven bijna volledig ondergeschikt is aan de wil van volwassenen, dat aan zichzelf is 'aangepast', vaak gedwongen iets te doen en wordt verteld hoe het moet.

Dit zijn ook allemaal stressvolle situaties die erger worden als er ruzies zijn in het gezin, conflicten tussen volwassenen of kinderen en ouders, straf.

Hoe neurose zich manifesteert

Het spectrum van manifestaties van neurose bij kinderen is enorm: dit zijn slaap- en voedingsstoornissen, driftbuien, nerveuze tics, urine-incontinentie, onvrijwillige bewegingen - duimzuigen, nagelbijten, krullend haar op de vingers, stotteren, andere spraakstoornissen en gedrag.

Wat te doen met neurose bij kinderen

Gelukkig kan neurose worden gecorrigeerd. Een arts moet hem echter eerst diagnosticeren. Dan kiest hij ook een manier om de situatie te corrigeren. Het is noodzakelijk om contact op te nemen met een kinderarts die u indien nodig doorverwijst naar een psychotherapeut of neuroloog.

Soms ontstaan ​​neurosen vanzelf als ze verband houden met leeftijdsgebonden kenmerken. Op de leeftijd van 4-7 jaar kunnen kinderen bijvoorbeeld nerveuze onvrijwillige bewegingen maken als gevolg van een onbalans in behoeften en mogelijkheden. Daarna worden ze volwassen en verdwijnt het probleem vanzelf als er geen andere redenen voor zijn, zoals fysiek en emotioneel misbruik.

In sommige situaties heeft het kind onderzoek en mogelijk behandeling nodig. Dit geldt voor slaapstoornissen, eetlust, urine- en fecale incontinentie. Om precies te begrijpen wat een neurose is, moet u mogelijke problemen met het werk van lichaamssystemen, interne organen, uitsluiten.

Hoe neurose te onderscheiden van "gril"

Neurotisch gedrag is anders doordat het zich altijd op dezelfde manier manifesteert en niet kan worden gestopt door te praten, te overtuigen of te straffen. Een hysterisch kind slaat bijvoorbeeld zijn hoofd op de grond - een moeilijke en onaangename situatie. Maar doet hij dat altijd? Al is het maar bij mama en oma, maar niet op de kleuterschool of bij papa, dan is dit waarschijnlijk geen neurose, maar gecontroleerd gedrag.

Hetzelfde geldt voor duimzuigen, kammen, tics, etc. Als ze ongeacht de omgeving verschijnen, kunnen we praten over neurose. Dat wil zeggen, als de angst voor het donker wordt geëlimineerd door een nachtlampje, is dit normaal.

En als een kind wordt achtervolgd door nachtmerries, gaat hij met hysterie naar bed, slaapt niet goed, weigert zelfs met een nachtlampje te slapen, is paniekerig bang voor "monsters onder het bed" - dan moet een specialist hiermee omgaan.

Het laatste woord bij de diagnose is altijd bij de dokter, niet bij de ouders of andere familieleden. En u moet erop voorbereid zijn dat de diagnose en behandeling niet altijd snel worden bepaald. Mogelijk zijn aanvullende onderzoeken en tests nodig.

Hoe neurose wordt behandeld

Allereerst wordt er gewerkt met de traumatische ervaring die tot de neurose heeft geleid. Als het kind constant wordt uitgeschreeuwd, geslagen, als de ouders ruzie maken, scheiden, als het kind het absoluut niet leuk vindt de kleuterschool, waar hij gedwongen wordt heen te gaan, en zonder de oorzaak weg te nemen, geen kalmerende pillen en vitamines zal helpen.

Bovendien kan voor een kind zelfs een onbeduidend geval volgens volwassenen traumatisch zijn. Eén familieruzie, één straf, één boze hond, één aanval wegens reisziekte tijdens transport, één geval waarin een kind verloren ging, enz.

Daarom is het buitengewoon belangrijk voor ouders om hun woorden en daden in de gaten te houden. Kinderen nemen alles gemakkelijk serieus en onthouden lang.

Bijvoorbeeld dreigementen om 'de oom van iemand anders te geven' of 'overhandigen aan een kostschool', dreigementen om te vertrekken, 'een riem te geven' (en nog meer - om echt pijn te doen), op emoties geworpen de woorden "met rust laten", "zwijg" en erger nog, alle ouders hebben zeker één keer zoiets opgemerkt, vooral als, om de een of andere reden, "opgeven zenuwen ".

Het corrigeren van het gedrag van een kind met neurose is allereerst de taak van de ouders, en pas daarna het werk van een psychotherapeut of neuroloog. Eerst moet je de sfeer in het gezin verbeteren, het kalm, welwillend maken, zonder bedreigingen, verhoogde irritatie en angst.

Je moet het kind laten zien dat je van hem houdt en hem accepteert, zelfs als hij aan zijn vinger zuigt, en niet schreeuwt en nerveus is vanwege deze gewoonte (dit zal de toestand van het kind alleen maar verergeren).

Soms heeft een baby gewoon wat meer aandacht, geduld, tijd, acceptatie, liefde nodig - geen speelgoed, cadeautjes en tekenfilms, maar ouders in de buurt. Of een beetje meer rust van eindeloze activiteiten, studies, secties, ouderschapsregels en -vereisten.

U zult ook geïnteresseerd zijn om te lezen:

• Wat te doen als een kind niet reageert op de straf
• Is het mogelijk om een ​​kind met aandacht te "verwennen"?
• Ouderfouten die de ontwikkeling van kinderen belemmeren