Wat te doen als een kind niet reageert op de straf

Een zeldzame opvoeding gaat zonder straf. De natuur van kinderen is zodanig dat het kind het geduld, de liefde en de rechtschapenheid van de ouders op de proef stelt, in strijd met hun woorden. En hij probeert ook zijn onafhankelijkheid te tonen, te handelen zoals hij wil, ook al maakt mama en papa boos.

Straffen door volwassenen voor wangedrag en slecht gedrag zijn niet erg divers: spenen van gadgets, slaan, negeren, snoep en andere leuke dingen onthouden. Het lijkt erop dat het kind in dit geval moet gehoorzamen, zich bewust moet worden van zijn gedrag en zich “op zijn gemak” moet voelen.

Maar het komt voor dat straffen niet werken. Je zet het kind in een hoek - en hij rent weg, je slaat hem - hij vecht terug, je berooft hem van zijn gadgets, en hij lijkt het niet te merken.

Waarom gebeurt dit en hoe moet je handelen als disciplinaire straffen niet werken?

1. Zoek de juiste aanpak. Er zijn geen universele straffen. Voor het ene kind zal de moeilijkste test het feit zijn dat zijn moeder een half uur lang niet met hem praat, en voor het andere - zonder dessert. Het heeft geen zin om het kind in een hoek te zetten als het daar niet staat.

Ouders zullen als reactie op dit gedrag nog meer geïrriteerd raken, gaan schreeuwen en mogelijk slaan. We moeten dus op zoek naar een andere aanpak. Zoek een straf die het kind niet zelf kan "annuleren", en die hem geen fysiek en mentaal trauma zal bezorgen.

2. Lichamelijke straf werkt niet. Geweld leidt altijd tot geweld. Als je tegen een kind schreeuwt en hem slaat, dan ziet hij dit als een gedragsnorm en begint hij zich op dezelfde manier te gedragen ten opzichte van andere kinderen en volwassenen.

Een klap op de billen kan een ontnuchterend effect hebben op baby's tot 3-4 jaar oud, maar voor oudere zal geen “riem” hen motiveren om zich beter te gedragen. Het kind zal veeleer leren liegen en de waarheid verbergen dan na zulke straffen te corrigeren.

3. Herhaalde herhaling werkt ook niet. Het heeft geen zin om honderd keer hetzelfde voor een kind te herhalen. Als het duidelijk is dat het kind niet hoort, moet u de aanpak veranderen: oog in oog komen te staan, de aandacht verleggen naar een andere activiteit, enz.

Als een kind zich ergens langs de zijlijn overgeeft en zijn moeder probeert met hem te redeneren, schreeuwend op afstand, dan zal hij het gewoon niet opmerken.

4. Constante straf doodt de angst voor hen. Een kind straffen voor de minste overtreding betekent straffen en beperkingen stellen volgens de norm van zijn leven. Het kind zal nog steeds zijn eigen ding doen.

Je kunt dit als schadelijk beschouwen en als een test van je geduld, maar in feite is hij gewoon al gewend aan straffen en ziet hij er niets bijzonders in.

5. Ongehoorzaamheid wordt gecorrigeerd met aandacht en aanmoediging. En hoe meer het kind zich overgeeft en niet gehoorzaamt, des te acuut heeft hij aandacht en acceptatie van zijn ouders nodig. Ja, hij doet het expres, maar niet helemaal bewust.

Het is voor een kind gewoon duidelijk dat het gemakkelijker is om de aandacht te trekken van volwassenen met slecht gedrag. En een negatieve reactie is in dit geval beter voor hem dan geen reactie. En dat maakt slecht gedrag erger.

6. Wees consistent. Het is gemakkelijk voor een kind om zijn ouders te manipuleren als hij huilt, weigert te eten, enz. Als gevolg hiervan geven de volwassenen het op en schrappen ze de straf. Dit betekent dat het optioneel was en kan worden geannuleerd - het kind begrijpt het. En de volgende keer zal hij de dreiging met straf niet serieus nemen.

7. Bedreig niet met wat u niet zult doen. Het heeft geen zin om een ​​psychologisch trauma voor het kind te creëren door te dreigen 'het aan de oom van iemand anders te geven', het op straat achter te laten of het achter te laten op een andere manier, gooi zijn gadgets of speelgoed weg - als je in feite zelf begrijpt dat je dat niet zult doen maken.

De straf moet echt, tastbaar en zinvol zijn voor het kind. Als je alleen maar dreigt en praat over wat je niet zult doen, dan houdt het kind helemaal niet meer op zo'n behandeling te zien.

U zult ook geïnteresseerd zijn om te lezen:

• Flirterigheid bij meisjes: aanmoedigen of onderdrukken
• 6 redenen waarom kinderen niet naar volwassenen luisteren
• Wat zijn de nadelen van de methode om de emoties van een kind in bedwang te houden?