We zeggen vaak dat persoonlijk voorbeeld een sleutelrol speelt bij het opvoeden van kinderen. Maar wat als het kind niet wil sporten, zelfs niet naar het voorbeeld van zijn ouders?
1. Er wordt geen rekening gehouden met de wensen van het kind
Als je je kind meenam naar de sportafdeling, uitrusting kocht en na een paar sessies begon te zeuren dat hij niet meer wil lopen, dan is de eerste wens natuurlijk om hem te laten blijven lopen. Misschien went hij eraan. De logica van de ouders is duidelijk, maar strookt niet met de belangen van het kind.
Wat moeten we doen? Haast u niet om dure uitrusting voor uw kind te kopen totdat u zeker weet dat deze van pas zal komen. Probeer nieuwe secties, neem pauzes, stel opties voor, schrijf je in voor een sectie waar iemand die het kind kent, gaat.
2. Coach past niet
Kinderen kunnen niet altijd onderscheid maken tussen een afkeer van sport en een afkeer van een bepaalde coach. Hij heeft misschien gewoon geen relatie met een mentor, en het wordt uitgedrukt als "Ik wil niet meer sporten".
Wat moeten we doen? Zoek een coach op basis van beoordelingen, en het gaat om menselijke kwaliteiten, niet om professioneel succes. Als je geen Olympisch kampioen grootbrengt, laat hem dan als amateur sporten, maar met plezier.
3. Het kind is overweldigd
Zelfs met motivatie kan het overdreven zijn. Ouders proberen het kind tot prestaties te brengen, actief te zijn, te bewegen, te leren, ernaar te streven zich voortdurend te ontwikkelen, op te winden - maar vergeten soms met rust te laten.
Opgeblazen verwachtingen zetten het kind onder druk, hij voelt dat hij constant "moet" en begint al snel weerstand te bieden. Dan is sporten niet langer een genot, omdat ze worden geassocieerd met "hyperactieve" ouders.Wat moeten we doen? Geef uw kind de kans om tijd te verspillen. Laat hem niets doen, de toppen niet overwinnen, geen ontdekkingen doen. Hij zal een pauze nemen van ouderlijke druk - en in de goede richting beginnen te bewegen.
4. Het kind krijgt kritiek
De ouder moet gepassioneerd zijn over de sporten die hij beoefent, een gids voor deze wereld worden voor het kind, maar niet op zijn kosten voor zichzelf opkomen, niet bekritiseren als het kind ergens niet in slaagt. Ja, dat kan, maar hij kan het niet. Maar hij studeert en probeert. Het is maar een kind - en gewoon een sport. En er is helemaal geen reden om het vertrouwen van het kind in de ouders te ondermijnen.
Als het kind niet wordt onderdrukt, vernederd, niet gedwongen, dan heeft het geen reden om in opstand te komen en te weigeren om te sporten.
U zult ook geïnteresseerd zijn om te lezen:
- Sporten als je er geen tijd voor hebt
- Hoe de eerste sportsectie voor een kind te kiezen
- Wat te doen als uw kind wil stoppen met sporten?
