Tijdens haar leven pleegde Keimet Khanim veel gemene daden, en op een dag brak het uur van de afrekening aan. Zia Bey drijft Keimet weg, waardoor hij een dak boven zijn hoofd en erfenis wordt ontzegd. Maar het was niet dit dat Keimet pijn deed, maar het feit dat haar de kans werd ontnomen om haar kinderen en kleinkinderen te zien.
Kahraman stuurde zijn moeder naar Hatay en wilde zelfs niet telefonisch met haar communiceren. Meryem koesterde ook een wrok jegens haar moeder jegens Kerim en wilde niet met haar communiceren.
Alle acties van Keimet waren volgens haar in het belang van de vrede van het gezin, maar ze bleken niet goed, maar slecht.
Keimet kon niet lang van haar familie wegblijven en wetende dat Kahraman een goed hart had, besloot ze medelijden onder druk te zetten. Keimet haalde de dokter over om haar zoon te vertellen dat ze erg ziek was. Kahraman kon zijn moeder in zo'n toestand niet alleen laten en nam haar onmiddellijk mee naar huis.
Meryem was lange tijd boos op haar moeder, maar Keimet vond de juiste woorden en er heerste weer vrede en begrip tussen moeder en dochter. Keimet leerde een goede les, en nu ging ze niet in het leven van kinderen, maar was er alleen en ondersteunde ze in alles.
De familie van Yoruk Khans werd eindelijk kalm. Maar Keimet herinnerde zich dat er nog één persoon was aan wie ze erg schuldig was geweest: Saadet.
Keimet kwam naar het huis van Saadet en vroeg haar om vergeving, zeggend dat ze jong en dom was en altijd geloofde dat ze het juiste deed.
- Ik heb altijd alleen vooruit gekeken en nooit meer teruggekeerd. Ik heb mijn fouten niet gezien. En pas toen je weer in ons leven verscheen, realiseerde ik me dat dit het lot was. Ik heb het allemaal gedaan. Ik realiseerde me dat je een zuiver hart hebt, ik vraag je om alles in het verleden achter te laten.
Saadet was in staat de vrouw te vergeven die haar lot afnam. Er kan immers niets worden teruggedraaid en ze hebben niets meer te delen.
