Eerlijk gezegd ben ik dol op "Fashionable Sentence" en andere programma's waarin de bloeiende Assepoesters in dienst van de haard veranderen in vrouwen die maandelijks wandelingen op de rand van de nagels plannen. Vooral de transformaties van vrouwen met niet-standaard figuren, dikkerds met een "appel" -figuur, die ik "geluk" heb gehad, dierbaar.
Weet je wat mijn dikke ziel het meest verwarmt? Zo nauwkeurig, tactvol, teder en complementair karakteriseren de presentatoren zulke figuren. Corpulente vrouw. Een vrouw met bijzondere vormen. Een vrouw met een gewelfd figuur. Grote vrouw. Dit alles wordt uitgesproken zonder het gegrinnik en gegiechel dat vaak wordt toegekend aan meisjes met overgewicht, meisjes en vrouwen die niet de moeite namen om zich in de norm te persen.
Er zijn vele momenten in mijn leven geweest dat ik gefrustreerd een kledingwinkel verliet. En er waren minstens twee gevallen waarin ik bijna in tranen vertrok. Nu zou ik waarschijnlijk anders hebben geantwoord of gereageerd, maar toen, enkele jaren geleden, rolde er zo'n brok naar mijn keel dat ontsnappen de enige manier was om te ontsnappen.
De jurk die niet is gebeurd
Ik kocht eens een jurk voor een belangrijk evenement. Het moest een formele jurk zijn, niet alleen een avondjurk, maar laten we zeggen zo "slim". Ik heb de massa van alles gemeten en was behoorlijk moe. Eindelijk vond ik iets vergelijkbaars met mijn maat in mijn favoriete kleur rood. Ik deed hem aan, de verkoper hielp me de achterkant dicht te ritsen, toen draaide ik me naar haar toe en demonstreerde... volledig lege halslijn. Nou, wat kan ik doen? Ik heb daar niets om neer te zetten. Zoals ze zeggen: wat is gegroeid, is gegroeid.
Maar de verkoper, een vrouw van 50+, pakte deze zone van de jurk, trok hem een stukje naar achteren en zei lachend:
"Goed... in feite, met zo'n figuur, zou er een kist moeten zijn... "
Goed... Sorry, ik heb het niet. De vrouw is blijkbaar gewend aan Kustodian-vormen, waar wat in de hals zou moeten zitten, je op de tafel kunt zetten en een dienblad met cakes op dit gebied kunt zetten.
Geen dialogen en zoeken naar een jurk meer om in deze winkel binnen te komen, ik had gewoon niet de kracht. Ik deed mijn jurk uit en besloot dat de jurken zo goed als af waren. Bij diezelfde uitgang kocht ik een blouse met een rok, die de harmonie van mijn boven-, onder- en middenstuk niet nodig had.
Broek voor de "appel"
Het tweede geval was al met een broek, toen ik op zoek was naar eenvoudige basic voor elke dag. En met broeken is er altijd hetzelfde probleem: als de riem wordt vastgemaakt, komt er te flodderige popa uit, als het als een handschoen zit, komen de knopen en de ritssluiting niet samen.
Ik probeerde de broek die ik leuk vond, en het leek me dat ze bij me moesten passen. Maar helaas, het bleek dat ze niet op de maag samenkomen. Ik vroeg om een oriëntatie, misschien is er iets anders van mijn maat. Waarop de verkoper, die al met al haar uiterlijk liet zien dat ik haar beu was en, in het algemeen, "alle goederen voor je liggen", zei:
"Meisje, je taille is breder dan je heupen, we hebben niets aan je figuur."
Ik deed mijn broek uit, hing ze aan een hanger en ging stilletjes weg. Natuurlijk vond ik de broeken in een andere winkel, waar ze gewoon enorm veel waren. Ik wist gewoon niet eerder van het bestaan ervan.
Geef een klachtenboek
Natuurlijk, mensen, zoals degenen die commentaar geven op de transformatie van dikkerds op "Fashionable Verdict", zoals ik zeg: "Is het niet gemakkelijker om af te vallen? Dan zijn alle problemen opgelost! " Maar hier gaat het nu niet om. De ideale 'zandloper' is zelfs op Instagram moeilijk te vinden, waar levende vrouwen met levendige figuren zichzelf onherkenbaar fotograferen en hun navels, ellebogen en knieën in een vlaag van perfectionisme uitwissen.
Ik kan me zulke situaties nauwelijks voorstellen ergens in "vervallen" Amerika, waar je gemakkelijk kleding kunt vinden, die we afdekkingen voor tanks noemen, en zonder risico de hulp inroepen van een verkoopmedewerker geïntimideerd.
Nu ben ik al heel lang niet meer aan het shoppen, ik geef de voorkeur aan online shoppen. Maar hoe zit het met degenen die rondlopen en de tactloosheid onder ogen zien van degenen die zouden moeten verkopen en niet "niet verkopen"?
Klagenboek: op de ouderwetse manier, niet effectief, misschien worden de pagina's daar weggescheurd (dit is mij verteld).
Bouw een winkel met een verkoper om het internet te belasten met behulp van de beschikbare bronnen. Nu onthoud ik altijd de namen van de verkopers op de badge om beter te kunnen navigeren. Een ander ding is dat als dit geen groot merk is of een winkel niet in een grote stad, waar de verkopers allemaal van onszelf en die van ons zijn, dit ook ineffectief kan blijken te zijn.
Ben je ooit in een situatie als deze terechtgekomen? Of in andere situaties met de onbeschoftheid van verkopers?
Auteur: Svetlana Berdnikova
