De forums wemelen van de onderwerpen: "Hoe de relatie met de schoonmoeder verbeteren?", "Hoe lang kan de schoonmoeder tolereren?", "Hoe de schoonmoeder mij heeft gekregen!" Er zijn er die opkomen voor deze "arme" vrouwen, want vroeg of laat zullen we allemaal schoonmoeder en schoonmoeder worden. Ik zal niemand met negativiteit herbouwen, integendeel, ik wil je een paar echte verhalen vertellen over mijn schoonmoeder, afkomstig van vrouwenforums. Vasthouden!
“Ik eet helemaal geen vlees, van het woord. Mijn man eet vlees, maar hij kookt het voor zichzelf, dat vind ik niet erg, en ik lees hem geen lezingen voor. De schoonmoeder is hierover verontwaardigd. Ze kwam ons vaak bezoeken met haar vlees, kookte het, siste tegen me dat ik egoïstisch was, dat ik me moest schamen dat dit een soort onzin in mijn hoofd was. En deze "arme vrouw" kreeg het in haar hoofd dat ze mij moest leren hoe ik vlees moest koken. Ik ben niet alleen vegetariër, ik ben over het algemeen voor de bescherming van dieren, ik heb echt medelijden met ze. En stel je voor hoe slecht ik me voel als mijn schoonmoeder met de karkassen van konijnen komt en me met pelspoten in het gezicht steekt! '
***
Ik werd zwanger en de moeder van mijn man begon me te leren wat ik wel en niet moest doen. Je kunt je haar niet knippen, je kunt niet breien, maar het vreemdste wat ze zei is dat je de honden niet kunt trappen, je kunt wel een pantoffel gebruiken, maar je kunt niet trappen, anders kan een baby zonder beentjes worden geboren. Ik heb een pesel, hij weegt maar 2,5 kg. Als we moesten vertrekken, lieten we hem altijd bij onze schoonmoeder achter. Ik huilde zo veel, terwijl ik me voorstelde dat ze hem schopte... "
***
“Mijn man en ik hebben elkaar slechts 5 maanden voor de bruiloft ontmoet. Toen zijn moeder te horen kreeg dat we over een maand waren ingeschreven, begon ze tegen me te schreeuwen. Alsof ik mezelf wil verrijken ten koste van hun familie, ik kwam uit het dorp, vloog over van haar zoon, een Moskoviet. En ik kom over het algemeen uit St. Petersburg en was niet zwanger. En in het algemeen kon ik tien jaar lang niet zwanger worden, en natuurlijk noemde mijn schoonmoeder me een onvruchtbare bloem. En vlak voor me vertelde ze mijn man dat hij een andere vrouw nodig had die zijn kind zou baren. Toen hadden we nog een dochter, een volledige kopie van mij, en zes maanden later weer een zwangerschap, een tweeling! De schoonmoeder kalmeerde niet, schreeuwde tegen me dat ik, als een kat onder het hek, bevallen en baren, en haar arme zoontje zou ons allemaal moeten onderhouden. Jongens werden bij ons geboren, en op een feestdag belde mijn schoonmoeder me terug en zei dat ik haar bijna moest aanbidden, en dan zou ze haar zoon niet vertellen dat de dochter niet van hem was. Verschrikking!"
***
'Mijn schoonmoeder deed vanaf het begin niet alsof, en precies op de dag van mijn huwelijk liet ze zich zien. Zodra ik na het losgeld, waar ze op aandrong, de kamer verliet, keek ze ergens door me heen en zei: “Waar is de bruid trouwens?”, Waarmee ze haar reactie op mijn outfit liet zien. Toen mijn moeder huilde bij de inschrijving, kwam mijn schoonmoeder haar tegen: “Waarom huil je? Dit is wat ik nodig heb om te huilen, omdat de meest geliefde en enige man van mij wordt weggenomen. " En toen snikte ze luid, alsof het geen bruiloft was, maar een begrafenis. Maar het ergste was toen ze een foto van het gezin namen en mijn schoonmoeder me vroeg om de lijst te verlaten. En ik ging weg. Ik pakte een fles cognac van de tafel, mijn vriendin en ging naar het park in de buurt. Toen kwam mijn man en bracht zijn moeder, denkend dat ik haar excuses nodig had. En ze trok een verbaasd gezicht en zei: "Wat heb ik gedaan?" Godzijdank woont deze vrouw nu ver van ons vandaan! "
***
“Ik heb altijd de neiging gehad om te zwaar te zijn. En op de een of andere manier begon ze na het huwelijk kilo's aan te komen, merkte ze niet eens hoeveel ze dik was geworden. Ik besloot om dringend af te vallen, begon calorieën te tellen, naar de sportschool te gaan. Ik viel af, maar sporten werd een gewoonte en ik wilde een hulplichaam. Toen besloot ik om sportvoeding te nemen. Toen de schoonmoeder erachter kwam, begon ze tegen mijn man en mij te schreeuwen, alsof ik van dit eten een man zou worden en lelijke kinderen zou baren. Toen werd ik zwanger en bij de screening zeiden ze dat de foetus hoogstwaarschijnlijk het syndroom van Down heeft. En toen leed de schoonmoeder. Ze belde alle familieleden en ging langs alle kennissen om hen te vertellen dat ze gelijk had. We stopten helemaal met de communicatie met haar. En ik heb een gezonde baby gekregen. De dokter vergiste zich, mijn zoon zat net in mijn ras, hij werd geboren met een gewicht van 5 kilo en de dokter nam de plooien op zijn lichaam op voor tekenen van een syndroom. Mijn zoon heeft nu maar één grootmoeder - mijn moeder! "
***
Ik heb twee huwelijken gehad. En ik ging de tweede binnen met mijn dochter vanaf de eerste. De schoonmoeder was hier erg blij mee, maar niet omdat ze zo graag kleinkinderen wilde, maar ze dacht gewoon dat ik weer zou bevallen en dat het oudere kind voor de baby zou zorgen. Maar ik ben niet meer bevallen en mijn man en ik groeiden niet meer samen, we besloten te scheiden. Hier werden de verdiensten van een advocaat onthuld in de schoonmoeder. Ze stond erop het appartement dat ik had gekocht voordat ik met haar zoon trouwde, te verdelen. De schoonmoeder zei dat ik niet als maagd aan haar zoon ben gegeven, daarom heeft hij een moreel trauma en hij verdient hiervoor een vergoeding. En zoals elke rechtbank zijn kant kiest, moet ik hier vrijwillig mee instemmen... "
Heeft u interessante verhalen over uw schoonmoeder? Deel in de reacties!
Het originele artikel is hier geplaatst: https://kabluk.me/psihologija/6-realnyh-istorij-pro-svekrov-naverno-eto-diagnoz.html
