Familierelaties zijn soms niet zo warm als ze in boeken schrijven. De realiteit is compleet anders, en soms zijn ze nogal onaangenaam. Het gebeurde zo met Sonya. Onlangs beviel een vrouw van haar dochter Masha, ze zit thuis met zwangerschapsverlof, haar man werkt. De familie moet een appartement huren, ondanks het feit dat de ouders van beiden welgestelde mensen zijn.
Stel, de ouders hebben samen vier appartementen! Het appartement van Sonia zou worden geërfd van haar grootmoeder. Maar na haar dood was het meisje nog steeds 15 jaar oud en werd het appartement verhuurd totdat het kind 18 jaar werd. Nu is Sonya al 22, maar het appartement wordt nog verhuurd. Natuurlijk vonden de ouders het erg leuk om elke maand uit het niets geld te ontvangen. Daarom is het gepraat over de erfenis verstomd!
Maxim's ouders - Sonya's man heeft in het algemeen 3 appartementen! Twee kopeken en een biljet van drie roebel, en ouders hebben hun kinderen nooit een appartement aangeboden. De moeder zei meteen dat zij en haar vader hun hele leven gewerkt hadden, ze waren allemaal zelf gestoffeerd, daarom was deze woonruimte van hen, niet van hun zoon. En over het algemeen is mama er zeker van dat de kinderen alles zelf moeten bereiken, en dat zegt ze altijd met een glimlach. Het lijkt en niet uit wrok, maar een beetje plezierig! En deze 3 appartementen worden natuurlijk ook verhuurd, en iedereen is zo comfortabel dat niemand winst zal verliezen. Iedereen is comfortabel en goed, maar Sonya en Maxim, en zelfs met de baby in hun armen, moeten een woonruimte voor zichzelf huren.
De familie huurt een klein studio-appartement aan de rand van de stad. Dit is de meest budgettaire optie, en alleen zij konden het betalen. Er is helemaal niet genoeg geld. Soms moet je zelfs op eten besparen! En het is erg moeilijk als je de lekkerste, meest bevredigende en gezonde dingen voor je baby wilt kopen. Sonya is met zwangerschapsverlof, maar de betalingen zijn afhankelijk van de anciënniteit. En haar ervaring is over het algemeen klein, respectievelijk krijgt ze een cent.
Maxim moet uit alle macht werken, maar hij verdient ook niet genoeg geld. Laat in ieder geval alles vallen en huil. Overal is een hogere opleiding vereist, en na school stapte Maxim in het leger en keerde toen terug, ontmoette Sonechka. Ze studeert nu per brief en er wordt veel geld uitgegeven aan studies. En hier helpen de ouders ook op geen enkele manier!
En dus zit Sonia 's avonds verdrietig thuis, wacht op haar man van het werk, speelt met haar dochter, en haar moeder gooit een foto van jurken in de vatsap en vraagt welke ze het beste voor zichzelf kan kopen. En Sonya huilt bijna, de jurken zijn duur, haar moeder is bereid om voor zichzelf een dure optie te kopen, maar ze heeft zelf geen geld, ze denkt Masha-fruit voor haar te kopen.
Het meest vervelende is dat ouders geen cadeautjes geven of iets kopen voor hun kleindochter, terwijl ze zeggen dat ze al bijna oud zijn en dat ze niet in de steek kunnen worden gelaten. Alsof ze hun hele leven kinderen hebben grootgebracht, en nu zouden ze graag de wereld willen zien, naar de zee gaan. En iedereen dringt aan, ze zeggen dat het tijd is om financieel op te staan. Hoe kom je hier? Betaal voor huur, betaal voor studie, niemand heeft de huur opgezegd. Nu, als er maar één appartement aan hen werd gegeven, of tenminste een van de grootmoeders de wens uitsprak om bij haar kleindochter te zitten terwijl Sonya aan het werk ging. Dus nee, alsof ze gepest worden. Ze scheppen op over hun aankopen, steken hun neus in het gebrek aan geld, begraven hun appartementen, bellen hun familieleden, ze moeten tenminste zwijgen!
Sonya is er zeker van dat ze een heel andere moeder zal zijn, ze zal helpen met haar kleinkinderen en zal waar mogelijk geld geven. Vrienden zeggen dat toch, dan zullen deze appartementen worden geërfd en zullen alle problemen verdwijnen! Maar Sonya wil niets meer, laat haar ouders deze hele leefruimte in ieder geval meenemen naar het graf ...
Wat vind je van deze situatie? Ik begrijp dat ouders niets verschuldigd zijn, maar als ze zien dat hun kinderen in armoede leven, dat ze niet genoeg eten, ze niet normaal kunnen werken, waarom dan niet helpen? En wat voor presentatie is dit, ze helpen zelf niet, maar gooien ze al hengels op zee?
Het originele artikel is hier geplaatst: https://kabluk.me/zhizn/kvartir-celaya-kucha-a-zhit-prihoditsya-na-semnoj.html
