Na het verhaal van trombose onder degenen die waren gevaccineerd met het Britse vectorvaccin, eiste het publiek strikt de samenstelling en het werkingsmechanisme van de vaccinfabrikanten.
De fabrikant verborg voor niemand iets en schreef dat het vaccin informatie bevat over de virale piek en ook de leadersequentie van de weefselplasminogeenactivator.
Dit tweede deel maakte een aantal beïnvloedbare journalisten meteen gek.
Weefselplasminogeenactivator is een eiwit dat in het bloed drijft en ons lichaam helpt bloedstolsels op te lossen. Hij houdt erg van cardiologen en neurologen.
Journalisten probeerden dit eiwit te koppelen aan trombose. Dat lukte hen niet meteen. Het zou logischer zijn om aan te nemen dat weefselplasminogeenactivator geen bloedstolsels maakt, maar deze oplost.
Toen dachten mensen serieus, en vooral gevorderde mensen besloten dat onze immuniteit antilichamen zou ontwikkelen tegen deze ongelukkige plasminogeen-activator, ze zouden het blokkeren, en samen daarmee zullen ze de hele plasminogeenactivator in ons lichaam blokkeren, en dan zal helemaal geen enkel bloedstolsel oplossen, en zullen we allemaal bedekt zijn trombose. Is het logisch?
Nee, dit is alleen dom omdat de journalisten de samenstelling van het vaccin verkeerd hebben vertaald.
Er is geen weefselplasminogeenactivator. En zelfs informatie over deze weefselplasminogeenactivator is er ook niet. Zijn leiderschapsvolgorde is er.
Weet je wat dit is? Dit is een kleine set aminozuren die, in de cel, de weefselplasminogeenactivator helpen door de nauwe buisjes te kruipen en vervolgens de cel te verlaten.
Feit is dat weefselplasminogeenactivator een uitgescheiden eiwit is. Dat wil zeggen, normaal gesproken synthetiseert de cel het, maar het is nog jong, dom en kan de cel zelf niet verlaten.
Dan neemt een stel aminozuren, dat een leidersequentie wordt genoemd, een jonge activator bij het handvat en leidt hem naar de uitgang van de cel.
En dus vroegen Britse wetenschappers om zo'n stel aminozuren om het spike-eiwit van het Britse vaccin op een vriendelijke manier naar de oppervlakte van de cel te brengen. Er was dus nooit een plasminogeenactivator, maar alleen zijn assistent. Beschikbaar?
