'Arme jongen', zeiden de grootmoeders op de bank bij de ingang, 'opgroeien zonder moeder.
***
Ksyusha kreeg onlangs een baan als kinderarts op de plaatselijke site. Ze studeerde onlangs af aan een medische universiteit en vanwege het feit dat de afdeling budgettair was, werd ze vanuit de hoofdstad naar een kleine stad gestuurd, wat soms moeilijk te vinden is op de kaart. Voordat Ksyusha hier aankwam, hoorde ze zijn naam niet eens. En sinds enkele weken werkte ze in de plaatselijke kliniek.
Ze waren erg blij met jonge kaders, want er is altijd spanning met hen in het land. Bovendien zijn er maar weinig mensen die graag ergens aan de rand naar een kleine nederzetting gaan. Er is hier altijd een tekort aan kinderartsen, 5 dokters per stad, waarvan 2 vrouwen van in de 70. Deze dames hebben natuurlijk goede ervaring en oefening, maar steeds vaker adviseren ze baby's om een loopneus te behandelen. door moedermelk in de neus te brengen, en gewrichtspijn door een koolblad en jodium aan te brengen mesh. Dus Ksyusha's verschijning in de kliniek was een soort verademing.
Iedereen prees Ksyusha, ondanks het feit dat ze nog vrij jong was en helemaal geen ervaring had, deed ze haar werk met veel plezier. Haar hele leven woonde het meisje in de hoofdstad, maar ze hield nog steeds meer dan van het rustige, afgemeten leven van een kleine stad. Alles rondom was zo vredig, kalm, gewoon. De inwoners van de stad zijn niet arrogant, niemand pronkt voor elkaar, niet zoals de Moskovieten.
Ksyusha had tijd voor haar werk, voor zichzelf, voor wandelingen door de straten van de stad en voor vrije tijd. Er was hier een plaatselijke bioscoop, een café, een park. Alles is zoals het hoort.
Ksyusha voerde het werk met hoge kwaliteit uit, benaderde haar met ziel. Het was half maart, de doktoren naaiden het, want iedereen in de buurt had gewoon massaal griep en SARS. Ik moest me elke dag haasten naar de telefoontjes, dan naar de receptie gaan en zelfs dienst hebben in het ziekenhuis. Over het algemeen was het niet saai.
Op dezelfde dag werd Ksyusha, of liever Ksenia Sergejevna, ontboden op het adres van een vijfjarige jongen. De deur werd geopend door een man - de vader van de jongen, Ksyusha, had zelfs tijd om te denken: "Waar is moeder, het kind is slecht!". Twee dagen koorts, keelpijn. Ksyusha stelt een zere keel vast. Bij onderzoek opende de jongen zijn ogen en zei:
- Alsjeblieft, tante, trouw met mijn vader, ik smeek het je! Je bent zo goed, en het is erg moeilijk voor hem alleen!
Ksenia Sergeevna was zeer verrast, niemand had haar ooit voorgesteld om te trouwen, en ze had niet verwacht dat alles zo zou zijn. Ze antwoordde niets, schreef gewoon een recept met medicijnen op, beschreef duidelijk wat ze met de zieke jongen moest doen en liep de gang in. De vader van de jongen vergezelde haar en begon zich te verontschuldigen:
- Vergeef Sasha, hij heeft geen vrouwelijke aandacht, daarom zei hij je dat ook, ik breng hem zelf naar boven, alleen.
Ksenia Sergejevna vertelde Sashka's vader dat alles in orde was en dat hij geen excuses moest verzinnen. En toen ze de ingang verliet, omringden haar grootmoeders haar bijna en begonnen ze met elkaar te wedijveren om te roddelen:
- Arme jongen, opgegroeid zonder moeder.
- Ongelukkig, hij heeft geen moeder, en papa is zo goed, maar het is moeilijk voor hem alleen.
- En Katka, de moeder van Sashenkina, dat is haar kleine eikel. Bij de achtervolging van de mannen vergat ze haar zoon helemaal. Het is al zes maanden niet meer verschenen. Sasha's vader is goed, hij doet zijn best, maar niemand kan zijn moeder vervangen.
- Maak je geen zorgen, Sasha zal snel herstellen, alles komt goed, - Ksenia Sergeevna kon dit alleen maar zeggen, hoewel ze zelf in shock was van alles wat ze hoorde.
Volgens de regels worden alleen kinderen jonger dan een jaar dagelijks bezocht, en wat oudere kinderen betreft, gaan ze alleen naar temperatuur, medicijnen en aanbevelingen voorschrijven, en dan komen ze alleen naar de afspraak, nou ja, met ouders natuurlijk. Maar Ksyusha begon Sasha elke dag te bezoeken. Toen de baby wat beter begon te worden, was hij zo blij met de bezoekjes van het meisje. Toen hij eenmaal uit bed kwam, toen Ksyusha kwam, stampte op zwakke benen naar de keuken om thee voor de gast te zetten. En Ksenia Sergeevna weigerde niet. Ze kon niet anders.
Iedereen ging aan tafel zitten, praatte, en de mannen waren erg blij met Ksyusha's aanwezigheid, zo bleek uit hen. De vader was zo trots op de onafhankelijkheid van zijn zoon en Sasha sprak over zijn groep op de kleuterschool, gedichten, de inhoud van zijn favoriete tekenfilms. Een verrassend volwassen en verstandige jongen voor zijn vijf jaar.
Ksyusha genoot ook van het gezelschap van deze gewone mensen, ze besloot vaker een gezin te bezoeken dat bestaat uit een vader en een zoon, ondanks enkele regels daar.
Het originele artikel is hier geplaatst: https://kabluk.me/psihologija/pozhalujsta-tetya-vyhodite-zamuzh-za-moego-papu-ya-ochen-vas-proshu.html
