Toen Oksana Nikolajevna een jong meisje was, droomde ze van een prachtige bruiloft, een vriendelijke liefhebbende echtgenoot en een heleboel kinderen. Ze kon zich niet eens voorstellen dat ze haar oude dag alleen zou moeten ontmoeten. Over het algemeen was de jonge Oksana erg bang voor eenzaamheid. Er was een goed voorbeeld in de vorm van de oude buurman van Taisia. Maar ze verloor iedereen in de oorlog, en haar man, en zonen, en een broer. Ze woonde alleen, en het leek Oksana dat ze zo erg alleen was. En mijn grootmoeder was lenig, nooit verdrietig en stond zichzelf niet toe medelijden met zichzelf te hebben. Maar toch, het paste niet in Oksana's hoofd, ze besloot resoluut dat het niet zo zou zijn met haar.
Na school ging Oksana medicijnen studeren, studeerde af met uitstekende cijfers en kreeg meteen een baan. Ze koos een beroep door roeping, naar haar zin, ze was smoorverliefd op het helpen van mensen en offerde soms haar tijd en privéleven op. Er waren veel vriendjes, maar Oksana had geen haast om te trouwen, ze dacht dat het nog geen tijd was, ze droomde ervan een carrière op te bouwen. Ze moest vaak in de nachtploeg werken, dus ze had niet eens huisdieren, laat staan een gezin.
Er waren romans, omdat Oksana erg aantrekkelijk was, maar ze gingen niet ver. Ze had altijd werk in de eerste plaats, en pas nu besefte Oksana Nikolaevna, die haar 60ste verjaardag in het werkcollectief had gevierd en terugkeerde naar een leeg huis, dat ze verkeerd had geleefd.
Het is heel triest om alleen de oude dag te ontmoeten, maar nu is het te laat om relaties met mannen op te bouwen. Natuurlijk zijn veel vrouwen op haar leeftijd alleenstaand, omdat ze hun echtgenoten al hebben begraven, maar ze hebben een herinnering, een huwelijk achter de rug, favoriete graven waar ze komen. Velen hebben kinderen, ook al zijn ze opgegroeid en vertrokken, maar op vakantie ziet iedereen of roept ze tenminste op, ze brengen kleinkinderen mee. En Oksana Nikolaevna heeft dit allemaal niet.
Alleen had de vrouw een aantal problemen. Allereerst deden zich moeilijkheden voor in het dagelijks leven. De techniek is van korte duur, dan moeten reparaties worden uitgevoerd, moeten kranen worden gerepareerd en wie moet dit doen? Ja, er zijn nu veel specialisten, maar is het inkomen van de vrouw voor hen allemaal voldoende? Er zou een man zijn, ook al is hij niet erg handig, hij zou zeker alles begrijpen.
In de loop van de jaren werd Oksana Nikolaevna erg achterdochtig, begon zich zorgen te maken over welke reden dan ook. Er zijn gezondheidsproblemen ontstaan. Misschien komt het doordat ze constant onder de zieken moet werken. Oksana Nikolaevna werkt tenslotte in een ziekenhuis. En zelfs er zijn geen tekenen van ziekte, maar ze denkt nog steeds dat er iets mis is met haar. Dagelijkse meting van temperatuur en druk. Misschien is dit op haar zestigste niet erg, want het is gemakkelijker een ziekte te voorkomen dan later te genezen, maar Oksana Nikolajevna werd echt een alarmist over haar gezondheid.
En Oksana Nikolaevna mist echt communicatie. Dus soms wil ik praten over mijn gezondheid, over hoe de dag verliep, over mijn plannen. Het wordt vooral 's avonds verdrietig als alle normale mensen thuis samenkomen met hun gezin. Ja, de vrouw gelooft dat ze in dit opzicht niet normaal is, niet zo. Dus je wilt lekker tegen de schouder van een man kruipen, maar dat is hij niet. Er zijn vrienden, maar luisteren ze urenlang naar de problemen van anderen?
Redt tv met grappige programma's en films - gewoon een geniale uitvinding van de mensheid. In het weekend probeert Oksana Nikolaevna vrienden te bezoeken, maar vaker brengt ze tijd door met allemaal hetzelfde werk.
Een vrouw houdt er niet van om alleen te zijn op haar 60ste. Eerder dacht ze niet dat het zo moeilijk voor haar zou zijn, ze was vrij van relaties, succesvol, jong en stelde haar familie uit voor later. En toen kwam het nooit! Als het mogelijk was om iets te veranderen, zou ze na verloop van tijd meer tijd aan mannen hebben besteed en niet aan werken.
Ze zeggen dat je niet bang moet zijn om alleen te zijn. Dat het nuttig is voor zelfacceptatie, cognitie, bewustzijn, ontwikkeling. Maar, zoals ze zeggen, een persoon heeft een persoon nodig ...
Het originele artikel is hier geplaatst: https://kabluk.me/zhizn/odinoka-v-60-i-ochen-eto-ne-nravitsya-vot-pochemu.html
