Jahide vocht, zoals elke moeder, voor het geluk en de vrede van haar eigen kinderen. En soms waren haar acties wreed. Maar bovenal was het geluk van het eigen kind.
Zeynep was niet Jahide's eigen dochter, maar ze hield niet minder van haar, en misschien wel meer dan van Duru of Gamze.
Om de kalmte van Zeynep te bewaren, bedacht Jahide een leugen met de dood van Melek en installeerde hij zelfs een leeg graf voor haar. Maar al het geheim wordt vroeg of laat duidelijk. Zeynep ontdekte deze leugen, en daarna Melek.
Natuurlijk namen de pijn en wrok over Jahid na verloop van tijd af en Zeynep en Melek konden haar vergeven, maar de vrouw wilde iets meer voor dit kind doen. Jahide besluit Melek in zijn erfenis op te nemen. Ze deed dit om haar schuld tegenover Doornik te compenseren en te laten zien dat ze nu een lid van hun familie is.
De kinderen, die de beslissing van de moeder hadden vernomen, vonden het niet erg. Alleen Gamze begreep dat als Cengiz achter de erfenis zou komen, hij niet achter zou blijven bij het kind. En Gamze had gelijk.
Plots werd Cengiz een zorgzame echtgenoot en vader voor "zijn" kinderen. De honger naar geld stond hem niet toe in vrede te leven. Turna was niet langer blij met zo'n geschenk, maar het was al onmogelijk om de wil van haar grootmoeder te veranderen.
Jahide, die haar zaken had beslist, vertrok naar een andere wereld. Nu moesten de kinderen vechten voor de erfenis van Turna. Zodat het in de handen van het kind valt, en niet in de handen van Cengiz.
