Na de dood van Jahide werd Cengiz oncontroleerbaar. De geur van het grote geld dat hij uit de Melek-erfenis zou moeten krijgen, draaide zijn hoofd om. Meleks nalatenschap las Cengiz zijn eigen nalatenschap voor en maakte plannen om dit geld uit te geven.
Shula was er steeds meer van overtuigd dat Zeynep gelijk had - Cengiz had haar niet nodig met haar kinderen, alleen geld was belangrijk voor hem. Shule keek naar andere getrouwde stellen en begreep dat er geen geluk in haar familie was. Ze herinnerde zich met pijn haar overleden echtgenoot.
Met hem was ze echt gelukkig, maar niet met Cengiz. Shule besluit een verklaring van afstand voor Melek te ondertekenen en het aan de zorg van Gamza te geven, in de overtuiging dat ze op deze manier haar dochter en haar erfenis zal redden.
Maar Shule vergat dat Cengiz, na met haar te trouwen, de officiële vader van haar meisje werd en zonder zijn toestemming niemand de voogd van Melek kon worden.
Cengiz nam Melek mee en Shule leerde hem een lesje. Hij zal haar zijn plannen niet laten verpesten.
Shule met kinderen ontsnapt uit Cengiz. Maar Cengiz vond snel de voortvluchtige, de vrouw zocht zijn toevlucht in het huis van haar bejaarde buurvrouw.
Cengiz besloot dit keer om met zijn vrouw te redeneren, niet met geweld, maar met genegenheid. Shule zei dat hij zonder haar zou verdwijnen, gaf het op en keerde terug naar huis.
Shule geloofde opnieuw in de mooie toespraken van Cengiz en vermeed nu de ontmoeting met Zeynep.
Shule wilde één ding: eenvoudig vrouwelijk geluk en hoopte dat in haar familie nu alles goed komt.
Op de dag van de waardering van de erfenis, droeg Shule het beheer van de erfenisrekening door Melek over in de handen van Cengiz.
