Het valt niet. Het lijkt er alleen maar op. Het draait allemaal om de tonen van Korotkov. Dit is de naam van de kloppen die we horen bij het meten van de bloeddruk met een mechanische tonometer.
Daar hoor je 5 soorten kloppen. Als er kloppen werden gehoord, en toen stopten ze, dan betekent dit dat we de lagere druk hebben bereikt. Dus we schrijven het op een stuk papier.
Maar niet iedereen stopt met kloppen. Ze luisteren naar hen, maar ze blijven kloppen en kloppen. De tonometermanchet wordt op de schouder leeggelaten en het kloppen gaat door. De manometer staat al op nul, maar de klappen blijven. Je zou kunnen denken dat de druk tot nul is gedaald.
Het is duidelijk dat iemand zonder bloeddruk niet naar je kijkt, maar op de grond gaat liggen. Dit is dus een vergissing.
Kinderen
We zien dit vaker bij kinderen. Er zijn verschillende verklaringen voor dit wonder. Hoogstwaarschijnlijk wordt het geassocieerd met bloedwervelingen. Dat wil zeggen, met turbulentie.
Door het phonendoscope-membraan op de slagader te drukken, wordt het lumen van de slagader samengedrukt en krult het bloed. De snelheid in dergelijke wervelingen is hoger en daarom kunnen stoten lang aanhouden.
Of zo: we blazen de tonometermanchet op, comprimeren de slagader en laten de manchet leeglopen, maar de slagader blijft nog steeds enigszins samengedrukt door de phonendoscoop zelf. Daarom worden de tonen gehoord.
Hoe verder te leven?
Leef precies hetzelfde als voorheen. Want dit zijn maar geluiden. Ze zullen je geen pijn doen. Er kunnen alleen problemen ontstaan als iemand wordt verdacht van hoge bloeddruk.
Zulke mensen moeten er zeker van zijn dat hun bovendruk lager is dan 140 millimeter kwik en dat de onderdruk lager is dan 90 millimeter kwik.
De diagnose arteriële hypertensie zal even snel worden gesteld voor zowel de onder- als de bovendruk. En jij en ik hebben geen extra diagnoses nodig. Waarheid?
Dus een eindeloze toon klopt op zulke mensen, en ze zijn gelukkig. Alsof hun druk laag is. Maar dit is een illusie. Daarom wordt het als een slechte vorm beschouwd om ergens in de documenten over bloeddruk te schrijven dat het 140/0 millimeter kwik is.
vierde toon
In plaats van nul schrijven ze de druk op waarbij de vierde Korotkov-toon hoorbaar is. En gelijk in het stuk papier over de vierde toon en schrijven.
Korotkovs tonen kloppen, sissen, donderen, verzwakken en verdwijnen dan. Je hoeft dus niet te wachten tot het kloppen weg is, maar je moet de druk opschrijven waarbij het kloppen abrupt afzwakte. Dit is de vierde toon van Korotkov.
Er was eens, toen artsen het fenomeen van een eindeloze toon tegenkwamen, wilden ze zich zelfs beperken tot de vierde toon. Om je niet te vergissen. Maar toen bleek dat de vijfde toon toch dichter bij de echte cijfers van de bloeddruk ligt, en de vierde toon overschat de druk met ongeveer 10 millimeter kwik.
Het blijkt dat zo'n persoon met een eindeloze toon oneerlijk kan worden opgenomen bij hypertensieve patiënten. En dit is al een stigma voor de rest van je leven.
Nou, zo leven we tussen twee uitersten.
Heb je nul druk gehad?
