Nadat hij Idil had vermoord, haastte Djulide zich om van het lichaam af te komen. Het lijkt erop dat het meisje alles heeft voorzien. Ze trok rubberen handschoenen aan en nam het lichaam mee het struikgewas in.
Terwijl hij dacht waar hij het lijk moest verstoppen, ging er een telefoontje over vanuit Idils auto.
Dzhulida vond de telefoon van Idil en toen hij zag dat Djuneit belde, nam hij de hoorn op.
Juneit vroeg:
- Wat heb je gedaan? Kun je de val verbergen?
Julida begreep niet hoe Juneitu hiervan wist. Maar het bleek heel eenvoudig te zijn. Toen Idil haar telefoon liet vallen, hield Djuneit contact en hoorde ze het gesprek van de meisjes en de laatste zin van Djulida:
- Ik heb een tijd gevonden om te sterven.
Dzhulide vroeg Juneita wat hij nodig had. Cuneyt zei dat hij haar zou helpen, stuur hem gewoon het adres.
Aangekomen bij de plaats, vroeg Dzhuneyt waar de dingen die Idil hem moest geven. Julide antwoordde dat ze niets aanraakte, liet haar in de auto kijken.
Cuneyt vond een vals paspoort, maar vond geen geld. Julida adviseerde om in het dashboardkastje te kijken. Maar daar was ook geen geld.
Cuneyt vertelde het meisje dat ze nu veel geld voor hem moet vinden. Zij is een moordenaar en hij is een getuige.
Op dat moment haalde Julide haar handschoenen tevoorschijn en zei dat haar afdrukken niet in de auto lagen, maar nu is hij vol. Daarom is hij een verliezer.
Dzhuneyt realiseerde zich dat hij in de val was gelopen van een sluw meisje en haar nu moest helpen.
Het stel deed afstand van de auto en Namyk schreef een afscheidsbrief van Idil.
