Mensen zeggen dat ze zweten na een caloriearm dieet benen zwellen, en in de taille zijn ze te horen. Het type koolhydraten is de schuldige.
Ik bevestig. Koolhydraten zijn de schuldige, maar dit is al een ziekte. Het wordt "fast recovery syndrome" of "refeeding syndrome" genoemd.
Het gaat niet eens om koolhydraten, maar om insuline.
Als je je lange tijd beperkt in voeding, en vooral in koolhydraten, dan blijft de insulinespiegel in het bloed constant laag.
Als het dan tijd is om de geest weer op te pakken en af te eten, dan verhoogt de toename van de hoeveelheid koolhydraten in de voeding het insulinegehalte in het bloed.
Tijdens het vasten vergeten de cellen van ons lichaam hoe ze correct op insuline moeten reageren en laten ze te veel fosfaat uit het bloed drijven. Dit is hoe insuline werkt.
Het is belangrijk om te begrijpen dat we het hebben over mensen die zich lange tijd hebben beperkt in voedsel. God weet wat ze daar met zichzelf deden, maar hun fosforreserves zijn vaak uitgeput. En dan besluiten ze ineens om uit hun dieet te stappen, of er komt een leuke vakantie, en ze proppen zich vol van koolhydraten.
Koolhydraten worden snel afgebroken tot glucose, glucose wordt opgenomen in de bloedbaan en er komt veel insuline vrij in deze glucose. Insuline drijft de resterende fosfor uit het bloed de cellen in en het plezier begint.
Weinig fosfor in het bloed
Verschillende organen beginnen te lijden aan een gebrek aan fosfor. Inclusief het hart.
Het feit is dat fosfor is opgenomen in de samenstelling of als tussenpersoon deelneemt aan het werk van verschillende energiesubstraten in ons lichaam. Ook in het hart. En het blijkt dat het hart lijdt aan een gebrek aan energie.
De situatie blijkt ongebruikelijk. Het hart krijgt zuurstof en voedingsstoffen, maar deze hele keuken werkt niet zoals onze keuken met vlammen boven een gasfornuis. Nee. In het hart branden glucose en vet niet als een blauwe vlam. Daar worden ze op sluwe wijze geoxideerd en daarbij zijn fosforverbindingen erg belangrijk. En de fosfaten uit het bloed zijn al als angstige muizen verstrooid onder invloed van insuline.
En zo lijdt het hart en kan het in zijn verdriet zinken tot het zeer echte hartfalen. Heb je gepresenteerd? Je kunt doodgaan door jezelf vol te proppen met een caloriearm dieet.
Hart van anorectica
Herinneren anorexia verhaal? Daar hadden de slachtoffers een zeer lage pols. Soms wel 25 per minuut. Nou, als ze beginnen te eten, of ze beginnen gered te worden, herleeft het hart en gaat de hartslag omhoog. Alleen zou het moeten groeien tot 50 - 60. Als de hartslag boven de 70 per minuut ligt, is het zeer verdacht in termen van hartschade als onderdeel van het refeedingsyndroom. Type 70 is voor hen al tachycardie.
Oedeem
Diezelfde insulinepiek als reactie op koolhydraten kan de nierfunctie verstoren. Om de een of andere reden beginnen ze actief natrium terug te absorberen. Als je het niet bent vergeten, dan zijn we al bij je besproken deze gewoonte die kenmerkend is voor de nieren - ze filteren eerst veel nuttige dingen in de urine en zuigen deze vervolgens snel terug.
Zodat ze ineens natrium terug kunnen zuigen. Natrium trekt water mee en er ontstaat oedeem.
Daarom kunnen hun voeten gaan zwellen als mensen na een hongerstaking gaan eten. Dit zou een slecht teken zijn.
in het kort:
Er zal zwelling zijn door koolhydraten, maar dit is al een ziekte. In een rustig leven zwellen de benen niet op van een extra rol.
