In die zin betekent meer niet beter. Soms vormt de nier van een kind (terwijl hij nog in de buik van zijn moeder zit) geen goede nier. Het verdubbelt. Meestal lijkt deze nier op een normale nier, maar er komen niet één, maar twee urineleiders uit. Minder vaak heeft een kind drie afzonderlijke nieren tegelijk, vergelijkbaar met elkaar.
Een soort nierverdubbeling komt voor bij ongeveer één op de 500 mensen. Het lijkt misschien voor sommigen dat dit een winstgevende aankoop is. In feite is het nogal slecht.
Feit is dat twee normale urineleiders zo zijn gerangschikt dat ze urine in de blaas laten komen, maar niet terug laten komen. Om dit te doen, trekken de urineleiders samen in golven (zoals de darm) en worden ze op speciaal daarvoor bestemde plaatsen in de blaas gestoken. Er zijn kleppen die de urine van de blaas terug in de urineleider houden.
Als een extra ureter de nier verlaat, is er meestal geen geschikte plaats voor op de blaas. De armen kunnen nergens landen. Het plakt op de eerste plek op de blaas en dit kan tot problemen leiden.
Nou, dit is ongeveer hetzelfde als bij ambachtelijk aangesloten elektrische bedrading, er kan niets gebeuren, of het kan vlam vatten.
Soms kan zo'n misplaatste ureter de urine niet in de blaas duwen en wordt hij opgeblazen als een ballon. Ook de nier zwelt op en heeft hier last van.
Soms wordt de urineleider daarentegen zo succesvol in de blaas gestoken dat de urine vrij heen en weer kan stromen. Omdat er geen ventiel is. Met deze verbinding kan een infectie van de blaas in de nier terechtkomen. Nou, zo'n urineleider kan ook opzwellen.
Kortom, er zit niets goeds in een extra nier.
