Dit is een vraag van een lezer die zittend aan een tafel met perifeer zicht de snelle op- en neergaande bewegingen van een tafellamp ziet. En hetzelfde gebeurde met hem met verschillende dingen een paar keer per week.
Nou, ik ben geen oogarts, en ik heb drie verklaringen: eenvoudig, mijn eigen en complex.
Eenvoudige uitleg
We hebben lichtgevoelige cellen in onze ogen die staafjes en kegeltjes worden genoemd. De staafjes zijn erg gevoelig, bevinden zich aan de periferie van het netvlies en onderscheiden geen kleuren. Met eetstokjes zien we in de schemering.
De kegeltjes zijn gegroepeerd in het midden van het netvlies, hun gevoeligheid is niet erg hoog en ze onderscheiden kleuren.
Dus juist die stokjes aan de rand onderscheiden duidelijk frequente kleurschommelingen. De kegels in het midden kunnen dat niet.
Elektrische lichtbronnen om ons heen flikkeren vaak mee met de wisselstroom in het elektriciteitsnet. De stroom in de draden verandert 50 keer per seconde van richting.
Het blijkt dat als de lamp flikkert, we het liever met perifeer zicht zullen opmerken.
Logisch dat de lampenfabrikant hem niet frontaal laat flikkeren. Anders koopt niemand de lamp. Maar als je heel hard je best doet, kun je deze flikkeringen opmerken met perifeer zicht.
Soms kunnen we lampen zien flikkeren, zelfs met kegels. Om dit te doen, moet elke flits worden uitgerekt.
Spiegel
Heb je zo'n ervaring op school gedaan bij natuurkundelessen?
Ga met je rug naar nachtverlichting, lantaarns en auto's staan. Neem een spiegel in je handen en draai deze rond zodat de reflecties van de lantaarns veranderen in gloeiende bogen en cirkels. Sommige van deze bogen zullen solide zijn. Zo schijnen gloeilampen. En sommige zullen gestippeld zijn. Dit zijn individuele flitsen van flikkerende lampen, die we uitstrekken met een spiegel.
Bij fluorescentielampen zoals straatlantaarns bestaat het licht uit snelle flitsen. Hieruit worden stippellijnen verkregen.
In oude autokoplampen wordt het licht opgewekt door gloeilampen. Als de draad van deze lamp wordt verwarmd en oplicht, kan deze niet in een fractie van een seconde uitgaan. Het zal langzaam verdwijnen. Dergelijke lampen geven een weerspiegeling van solide doorlopende lichtgevende cirkels en bogen.
Hoogstwaarschijnlijk heeft de lezer zo'n effect. Dat wil zeggen, met perifeer zicht ziet hij het flikkeren van een tafellamp op tijd met de wisselspanning in het elektriciteitsnet.
Mijn eigen uitleg
Ik heb migraine met ciliated scotoma. Dit is zo'n glinsterende plek voor de ogen. Een keer per jaar verschijnt het in mijn gezichtsveld, in 30 minuten breidt het zich geleidelijk uit en kruipt het naar de periferie. Dus als de restanten van dit scotoom bijna zijn weggekropen, is het flikkeren nog steeds zichtbaar met perifeer zicht. Bovendien maken de stokjes hier niet uit, omdat de flikkering wordt gevormd in de occipitale cortex van de hersenen. Deze scotomen hoeven niet altijd helder en begrijpelijk te zijn. Ze worden soms gezien als vaag flikkeren in de periferie.
Ingewikkelde uitleg
Naast ciliated scotoma zijn er eigenlijk allerlei soorten spiertrekkingen van de oogbollen, die nystagmus worden genoemd. Wanneer ons hoofd ronddraait, zien we de beweging van omringende objecten, maar een externe waarnemer, op zoek naar in onze ogen zal hij met afschuw opmerken hoe onze oogbollen fijn trillen in verticale richting, horizontaal of zelfs cirkels. Een neuroloog houdt zich met deze zaken bezig, en er zijn veel verschillende redenen.
En de oogarts heeft ook veel complexe verklaringen voor flikkering in de ogen, dus als dit ding je leven verstoort, neem dan contact op met een specialist.
