Het lijkt erop dat dergelijke verhalen alleen op het tv-scherm kunnen gebeuren in Turkse tv-series, maar het leek alleen maar.
Het verhaal speelde zich af in mijn woonplaats, met een voormalige klasgenoot van mij. De namen van de deelnemers aan het verhaal zijn veranderd en het verhaal zelf is een beetje verfraaid, maar de essentie blijft. Ik schrijf het als een waarschuwing voor Russische meisjes, zodat ze altijd alles heel goed afwegen en nadenken voordat ze met buitenlanders trouwen.
We waren bevriend met Sveta van school, woonden in naburige huizen. Ze liepen samen, werden verliefd, maakten fouten en huilden tegen elkaar in het vest, geconfronteerd met het verraad van de jongens.
Na het verlaten van de school hebben we ons aangemeld bij de toonaangevende universiteit in onze stad en beiden gingen naar binnen. Onze universiteit was anders dan andere omdat er buitenlandse studenten op af kwamen en het was een soort internationaal. Mensen kwamen naar ons om te studeren uit Armenië, Afghanistan, Turkije en zelfs India.
Teleurgesteld in de schooljaren van Russische jongens, begonnen Svetka en ik jongens uit andere landen te ontmoeten, aangezien er veel van hen op de universiteit waren. Voor sommige meisjes was het toch niet acceptabel, moslims en ze hebben hun eigen regels, maar we waren geïnteresseerd in hen.
Na een paar jongens te hebben doorgemaakt, hadden we tegen het vierde jaar al een serieuze relatie, hoewel ik nog steeds gefascineerd was Russische jongen, maar Svetka werd verliefd op een Turk zonder herinnering, blijkbaar was hij ook gek op haar en het kwam dichtbij bruiloft.
Na het afstuderen aan de universiteit waren we al getrouwde dames en zochten we een goede baan. Het lukte ons niet om bij één bedrijf aan de slag te gaan en we begonnen elkaar veel minder vaak te zien. Maar toen ze elkaar ontmoetten, sprak Svetka met brandende ogen over haar Osmanchik en was erg blij.
Mijn man en ik besloten om nageslacht te krijgen, waar ik Svetka graag over informeerde toen we elkaar voor het eerst ontmoetten in zes maanden. En Svetka keek me aan en zei dat ze al in een positie was, maar met haar geliefde Osmanchik bleek alles niet zo eenvoudig te zijn. En toen hoorde ik een vreemd verhaal.
Nadat Svetka Osman blij had geïnformeerd over haar situatie, was hij onverwacht van streek, hoewel hij probeerde het niet te laten zien, maar ze voelde dat er iets mis was. En drie maanden later, nadat Svetka hem dit nieuws had gebracht, zei hij dat hij een week naar zijn ouders in Turkije moest.
Trouwens, Osmanchik heeft Sveta nooit aan zijn ouders voorgesteld. Ofwel is er geen tijd, dan zijn ze ziek, dan nog iets anders, alles werd uitgesteld. Deze keer, toen ze aanbood om samen te gaan, zei haar man dat ze problemen hadden en dat hij niet wilde dat ze nerveus zou zijn en daarom is het beter van niet.
Nou, wat je ook zegt - ze antwoordde en haar geliefde echtgenoot vertrok.
Een week later kwamen de gelovigen terug, maar niet alleen, maar met de zogenaamde 'beloofde vrouw'.
Zeggen dat Svetka geschokt was, is niets zeggen. Hoe ze haar kind niet door zo'n gang van zaken verloor en in haar gedachten bleef, blijft een mysterie.
Wat is er gebeurd?
Het gebeurde zo dat het in hun familie gebruikelijk was om op jonge leeftijd een belofte te doen om met een van hun 'eigen' vrouwen te trouwen. Het was aan zijn ouders om te beslissen, en zij hadden de oude regels.
Aanvankelijk nam Osmanchik het niet serieus en verwierp hij de woorden van zijn ouders, hij dacht dat na verloop van tijd alles zou veranderen. Maar ik had het fout.
Juist om deze reden vertelde hij de familie niet dat hij met een Rus was getrouwd. Hij zou niet worden begrepen en zijn keuze zou niet worden geaccepteerd. Waar hij op hoopte is niet duidelijk, maar nadat hij bij zijn ouders was gekomen en eindelijk de moed had verzameld om over Svetka en hun ongeboren kind te spreken, werd een grandioze schandaal en onder druk en bedreigingen moest Osman de "beloofde vrouw" nemen, anders zouden de ouders hem in de steek laten, en de familie van het meisje zou wreed wraak nemen.
Nu wonen ze drie samen en de tweede vrouw is ook in een positie. Sveta praat niet meer met gloeiende ogen over haar uitverkorene, maar trekt gewoon aan de riem, aangezien de baby nog klein is en ze van haar man houdt, ook al moet ze hem met de ander delen.
Svetka's ouders waren aanvankelijk tegen dit huwelijk, dus besloten ze dat, aangezien ze tegen hen inging, ze het tot het einde lieten ontwarren. Ze hebben hun kleinzoon nooit geaccepteerd, hij lijkt erg op zijn vader. En de ouders van Osman hebben haar nooit leren kennen, omdat ze Svetka niet als 'van hen' beschouwen, hoewel ze officieel een echtgenote is, maar dit is volgens de Russische wetten.
Osman zorgt zeker voor zijn vrouw en kind, maar is dit leven? Elke dag je geliefde met een ander delen?
Toch ben ik er nogmaals van overtuigd dat je niet gedachteloos moet trouwen met mannen met een ander geloof en een andere mentaliteit. Je weet nooit wat je van ze kunt verwachten.
