Yigit werd officier van justitie en droomde ervan de waarheid tot op de bodem uit te zoeken en erachter te komen wie en waarom zijn vader, Nezhdet Aslan, heeft vermoord. Geen aanwijzingen en getuigen, dus de gelegenheid kon Yigit niet vinden. En alleen een toevallige ontmoeting uit het verleden hielp hem te begrijpen wie profiteerde van de dood van de kapper van Nezhdet.
Yigit en zijn gezin werden tijdelijk vanuit Istanbul naar een rustige en kalme stad gebracht. Wandelend met zijn zoon ontmoet Yigit een vriend van zijn vader - Davyd.
De man herinnert zich dat Nezhdet de laatste week voor zijn dood was, hij was ergens erg bezorgd over. Hun oom, Namyk Emirkhan, begon hem te bezoeken en eiste terug te geven wat hem was toevertrouwd, maar van Namyk is. Kapper Nezhdet zou het niet aan Namyk geven. Hij herhaalde: "Ik zal sterven, maar ik zal het niet opgeven."
Yigit begreep dat zijn vader geen geld had, dus Namyk eiste dat zijn zoon Ferhat aan hem zou worden teruggegeven. Na de dood van hun vader kwam Namyk tenslotte en nam de familie Aslan mee naar zijn landhuis. Hij wilde dat zijn zoon naast hem zou opgroeien en zijn werk zou voortzetten.
Yigit realiseerde zich wie zijn vader had bevolen en besloot de familie van de executeur te zoeken. Yigit hoopte dat de vrouw of kinderen van de moordenaars van zijn vader de klant zouden noemen. Yigit begon zijn eigen onderzoek. Hij was bang dat Ferhat hier achter zou komen en dan de moordenaar van zijn vader zou worden.
Yigit wilde alles volgens de wet doen. Dat Namyk een welverdiende straf krijgt, binnen het kader van de wet. Pas op dit moment werd Yigit tijdelijk uit zijn functie verwijderd. En om de waarheid te bereiken, zal hij meer dan eens over de wet moeten stappen.
