Om de een of andere reden zijn veel ouders er zeker van dat als ze kinderen hebben gebaard, ze te eten hebben gegeven, zich hebben aangekleed en schoenen hebben aangetrokken, ze hebben opgevoed, alles hebben verzorgd, de kinderen dit aan hen verplicht zijn. Maar is het echt zo? Het leven van mensen is erg veranderd, en daarmee ook de familiestichtingen. Maar zelfs nu zijn veel mensen zo bang om nee te zeggen tegen hun ouders, en offeren ze gemakkelijk hun zaken en interesses op om hun voorouders te plezieren. En uiteindelijk leiden ze een heel ander leven en voelen ze zich verplicht.
Laten we uitzoeken waar deze fijne lijn van het helpen van ouders uit dankbaarheid en zelfopoffering is.
Manipulators van ouders houden ervan om duistere en zeer kwetsende zinnen voor kinderen uit te spreken, zoals: "Ik heb je gebaard, je bent me iets schuldig helpen!" of "Ik heb je 9 maanden onder mijn hart gedragen, ik heb 's nachts niet met je geslapen en je bent zo ondankbaar toegenomen!". Dit zijn allemaal eenvoudige alledaagse dingen die elke vrouw doet die een baby heeft gekregen. Maar het kind vroeg niet om bevallen, het was de beslissing van de ouders! En zodra mama, nou ja, of papa zoiets begint te zeggen, zal de liefde van het kind voor zijn ouders geleidelijk vervagen.
Veel mensen vestigen hun verwachtingen en hoop op kinderen, maar hun geboorte kan niet de garantie zijn van uw gelukkige oude dag. Niemand is jullie iets verschuldigd, ouders! Maar er zijn gezinnen waarin ouders gewoon van hun kinderen houden, hun zorg en liefde geven, er niets voor terugvragen en op hoge leeftijd dankbaarheid ontvangen.
Ondertussen is het de moeite waard om te begrijpen dat kinderen ons al veel geven. Ze geven ons hun liefde, hun bewonderende blik, knuffels, kusjes, eerste woordjes, knutselwerkjes, gedichten, enz. En veel ouders zijn er zeker van dat je het gewoon nodig hebt om de eenvoudige behoeften van het kind te bevredigen, en uiteindelijk is het helemaal niet verwonderlijk dat de volwassen baby dan geen genegenheid voelt voor zijn moeder en vader. Er is absoluut geen wens om je bejaarde ouders te helpen.
Heel vaak worden kinderen en ouders geen naaste familieleden. Heel vaak, vanwege hun eigen gedrag en vanwege het feit dat volwassenen hun opvoeding verkeerd begrijpen, komt er op hoge leeftijd een onverwachte verrassing voor hen in de vorm van onverschilligheid voor het nageslacht. En sommige ouders zijn vatbaar voor kritiek, wat nog pijnlijker klinkt dan van vreemden. Wanneer kinderen worden geconfronteerd met een gebrek aan steun, onbegrip, veroordeling, verergert dit de situatie nog meer.
Daarom, ondanks het feit dat sommige mensen proberen, wat er ook gebeurt, om hun ouders te eren, moet je een nuchtere kijk op de dingen hebben. Als kinderen worden geconfronteerd met verwaarlozing door hun ouders, stort hun hechte relatie met hen onmiddellijk in. En denk niet dat als een kind sinds zijn kindertijd niet is ondersteund, er later iets kan veranderen. En dan heeft het nageslacht het recht om de ouders niet te helpen!
Als de ouders al hun liefde, warmte en zorg hebben gegeven, terwijl het volwassen kind zich niet verplicht zal voelen tot iets aan hun voorouders, dan zal een natuurlijke manifestatie van warmte en zorg van hem komen.
Het is alleen belangrijk om deze fijne lijn te voelen. Het beste wat ouders hun kinderen kunnen geven, is vrijheid en de mogelijkheid om hun eigen leven te leiden. Van kinderen moet je niets verwachten, je moet ze geen verplichtingen opleggen, om dankbaarheid smeken, je schamen dat ze niet komen, niet bellen, niet betalen. U hoeft uw mening niet op te dringen, dan worden kinderen juist de mensen met verantwoordelijkheidsgevoel en dankbaarheid.
Vergeet niet dat kinderen het gedrag van volwassenen kopiëren. Daarom, als je hulp nodig hebt, kijk naar je volwassen kinderen en je zult je spiegelbeeld zien!
Denk je dat kinderen iets verschuldigd zijn aan hun ouders?
Het originele artikel staat hier: https://kabluk.me/poleznoe/razve-podrosshij-rebenok-chem-to-obyazan-svoim-roditelyam.html
