Ferhat kon zijn moeder niet vergeven dat ze haar oom op 12-jarige leeftijd een wapen in handen had gegeven. Sindsdien noemde Ferhat zijn moeder alleen bij naam.
Ferhats wonden deden pijn en bloedden. Op 12-jarige leeftijd werd zijn vader voor zijn ogen vermoord, hij werd zelf gedwongen om wraak te nemen op de moordenaar, en toen werd hij weggehaald uit zijn huis, waar alles hem aan Nezhdet deed denken.
Er wordt vaak gezegd dat tijd heelt. Maar voor Ferhat speelde de tijd tegen hem. Hij kon die pijn niet aan en ontdekte daarna dat de moordenaar van Nezhdet Aslan zijn eigen vader was.
Ferhat kon Yeter Aslan niet begrijpen en vergeven en wilde haar niet in zijn huis zien. Daarom hield ik me niet in toen ze haar spullen ophaalde en besloot naar Yigit te verhuizen.
Ferhat benaderde zijn moeder niet, zelfs niet toen ze in het bijzijn van iedereen flauwviel. Zo groot was zijn overtreding.
Gulsum kon echter niet langer zwijgen. Ze vertelde Ferhat dat hun moeder ernstig ziek was. En hij weigert behandeld te worden, omdat hij het als zijn straf voor zonden beschouwt. En dat allemaal vanwege zijn koppigheid en taaiheid.
Gulsum wist niet dat Namyk de vader van Ferhat was, dus begreep ze niet wat Yeter had gedaan, dat Ferhat al zoveel jaren een wrok tegen haar koesterde.
De woorden van zijn zus, en daarna van Asla, zaten diep in het hart van Ferhat. Hij kon de hele nacht niet slapen en 's morgens ging hij naar Yigit.
Ferhat benaderde Yeter en zei dat ze hun moeder niet kon worden, maar dat het tijd was om er een te worden. Ze is ze verschuldigd - aan hem, Gulsum en Yigit en nu is niet het moment om zich over te geven. Ze moet haar behandeling voortzetten en op haar kleinkinderen passen.
Ferhat kon zijn moeder vergeven en haar zelfs knuffelen. Yeter keerde terug naar het landhuis en zette de behandeling voort.
