Naar mijn mening is deze slogan lang geleden verschenen. "Hoe onze grootmoeders gewicht verloren".
Ik zal je vertellen hoe mijn grootmoeder van moederskant afgevallen is. De grootmoeder is geboren in 1927.
Ergens in 1935, toen mijn grootmoeder 8 jaar oud was, werd ze vanuit de glorieuze Sovjetstad Barnaul naar het dorp gestuurd. Omdat er niets te eten was in de stad. De familie van mijn grootmoeder had tenminste niets te eten.
Verre dorpsverwanten keken naar mijn achtjarige grootmoeder en zeiden dat ze in het dorp ook niets te eten hadden. Ze brachten mijn grootmoeder naar het treinstation, legden ze onder het onderste bed in de koets en daar reed grootmoeder zonder kaartje terug naar de stad Barnaul. Zo is mijn oma afgevallen.
De rest van haar leven had mijn grootmoeder een voedselcultus. Ze hield erg veel van eten. Dit geval ging gepaard met min of meer uitgesproken zwaarlijvigheid en leidde tot diabetes mellitus type 2. En toen kreeg hij op 85-jarige leeftijd een hartaanval.
Het lijkt erop
Hier mopperen we dat sommige mensen KZHBU niet kunnen tellen en lekkere dingen niet willen opgeven. Enkele jaren geleden verschenen er publicaties over het onderwerp dat als iemand in de kindertijd niets te eten had, hij later op volwassen leeftijd vaak het metabool syndroom heeft.
Metabool syndroom is zo'n interessante combinatie van overtollig buikvet, hoge bloeddruk, hoge bloedglucose- en cholesterolwaarden. Dat wil zeggen, het is nog geen diabetes of hartaanval, maar ze zijn al ergens in de buurt.
Voor zover ik begrijp, hebben ze nog steeds niet precies door hoe honger in de kindertijd tot dergelijke gevolgen leidt. Maar het gebeurt.
Beheers je je eetlust?
