Ik denk dat het idee om de schildklier tegen de zon te bedekken voortkwam uit het onderwerp schildklierkanker. Alsof het door straling gebeurt. Maar de straling van de zon is niet hetzelfde als schildklierkanker.
Problemen zouden zijn van ioniserende straling met een soort van bestralingstherapie voor oncologie. Dit is wanneer er opzettelijk iets op het hoofd en de nek wordt bestraald en de schildklier wordt geraakt.
Of als u radioactief jodium binnenkrijgt na een ongeval in een kerncentrale. Maar niet van de zon. De zon zal de schildklier niet bereiken.
Ik heb het vermoeden dat het iemand na een schildklieroperatie verboden was om een zere plek in de zon bloot te stellen. Maar dit werd niet gedaan omdat ze bang waren voor schade aan de overblijfselen van de schildklier, maar waarschijnlijk om huidpigmentatie in het gebied van het postoperatieve litteken te voorkomen.
Feit is dat littekens en zelfs sporen van gewone krassen enkele maanden of misschien een jaar nodig hebben om tegen de zon te worden beschermd. Anders kan het litteken gepigmenteerd worden.
Onthoud geschiedenis over bijnierinsufficiëntie? Daar, als verse littekens gepigmenteerd waren, dan bleven ze dat voor altijd, omdat het pigment niet uit het littekenweefsel wordt weggewassen. Hier is een verhaal...
Ik heb ook het vermoeden dat vitamine D of een soort overgevoeligheid voor licht bij aandoeningen van de schildklier mogelijk bij deze fiets betrokken is geweest. Niet zeker. Heb je soortgelijke verklaringen gehoord?
