Steeds vaker hoor je nogal onaangename verhalen over hoe kinderen hun ouders vergaten. Wat zijn ze ondankbaar, schaamteloos, slecht. Maar degenen die altijd goed in hun gezin zijn geweest, denken niet eens dat ouders verantwoordelijk kunnen zijn voor het feit dat hun volwassen kinderen helemaal niet met hen willen communiceren. Hier is een verhaal uit het leven, en probeer niet meteen te oordelen, maar te begrijpen.
'Ondankbaar' is het woord dat Oksana in haar toespraak gewend is te horen. En dat allemaal omdat ze helemaal geen contact heeft met haar moeder. Elk jaar wensen alle dochters en zonen hun moeders een fijne Moederdag. Op deze feestdag staan alle sociale netwerken vol met felicitaties, alle tijdschriften staan vol met liefdesverklaringen aan moeders. Nou, hoe kun je je moeder niet feliciteren met deze dag? Oksana doet dit niet, omdat ze gelooft: haar moeder veranderde haar leven in een ware hel.
Lichamelijk heeft Oksana's moeder nooit gestraft. Het was altijd belangrijk voor haar wat mensen over haar zeiden, dus handelde ze slimmer. Ze kon haar dochter bijna maanden niet opmerken en in het openbaar toonde ze met al haar kracht dat ze een geweldig gezin hadden. Nu ontkent de moeder dit en beweert dat ze haar kinderen en kleinkinderen altijd op dezelfde manier heeft behandeld. En ze verwijt Oksana dat ze het allemaal met opzet heeft verzonnen.
Oksana lijdt nu. Ze begrijpt niet waarom de samenleving gelooft dat elke vrouw die een kind heeft gebaard automatisch van hem begint te houden en deze liefde van haar weet te uiten. Het is vanwege deze uitspraak dat kinderen van wie hun moeder niet houdt, zoveel meer lijden. Ze worden niet omringd door moederlijke warmte en liefde, ze voelen zich gebrekkig, ze proberen te begrijpen waarom ze niet geliefd zijn zoals iedereen het zegt. Maar ze vinden nog steeds geen antwoord. In een samenleving waar stereotypen heersen, is het heel moeilijk om te bewijzen dat je normaal bent, dat je het slachtoffer bent.
Een giftige moeder, een moeder die niet weet hoe ze liefde voor een kind moet tonen of eerlijk gezegd niet van hem houdt, in de samenleving kunnen er zo charmant, aardig, lief dat iedereen in de buurt natuurlijk perplex zal staan waarom ze haar zo behandelen kinderen.
Ondertussen kunnen kinderen die zonder moederliefde zijn opgegroeid niet eens om steun vragen. Omdat moeders in aanwezigheid van vreemden teder en zorgzaam kunnen worden, kun je zelfs woorden van liefde en steun van hun lippen horen. En de kinderen beginnen te geloven dat dit allemaal oprecht is, de gedachte flitst door dat moeder toch verliefd werd, geaccepteerd. Alleen dan begint alles opnieuw: negeren, kritiek met of zonder, manipulatie, vernedering.
Zulke moeders kunnen getalenteerde actrices worden genoemd. Ze spelen de rol van een liefhebbende moeder in het openbaar, ze spelen de rol van een slachtoffer. En iedereen in de buurt denkt dat deze kinderen zo ondankbaar zijn, omdat niemand weet wat er buiten de muren van het appartement gebeurt.
Oordeel niet over mensen die niet met hun moeder communiceren. Waarschijnlijk zijn deze mensen opgegroeid zonder zorg en liefde, die anderen in overvloed kunnen hebben. Je hoeft niet te oordelen en te labelen. Geloof me, het gaat toch niet goed met ze. Ze waren beroofd van moederliefde, ze zagen geen steun van hun moeders, ze hebben pijn!
Oksana communiceert, onder druk van de samenleving en stereotypen, af en toe met haar moeder, maar probeert ontmoetingen te minimaliseren. Ze vindt het niet erg dat haar kinderen met hun grootmoeder communiceren, haar op vakantie bellen, op bezoek gaan. Maar van haar moeder verwacht ze geen uiting van liefde en genegenheid meer. Ze gaat veel naar een psycholoog om haar verwondingen op te ruimen en te begrijpen waarom het zo in haar leven is gebeurd. Ze probeert al heel lang haar wonden te helen.
Oordeel niet over mensen die niet met hun ouders willen communiceren. Noem ze niet ondankbaar. Het lijkt je dat de persoon gelukkig, gekleed, geschoeid, goed gevoed was, en zijn moeder was altijd vriendelijk, aardig en charmant. Maar je kunt niet weten wat er werkelijk in het gezin aan de hand was. Veroordeel een persoon niet die niet over zijn moeder kan praten zonder liefde en ontzag, dit is niet zijn schuld. Integendeel, hij groeide op zonder de zorg en liefde die anderen in overvloed hadden.
Het originele artikel staat hier: https://kabluk.me/zhizn/pochemu-vzroslye-deti-ne-hotyat-obshhatsya-s-materyami.html
