Het verhaal van mijn oude vriend Svetlana. Onlangs logeerden zij en zijn vriend Anton bij ons en deed ze vrijuit over haar schoonmoeder. Mijn reactie op haar verhaal is gemengd. Aan de ene kant denk ik dat de schoonmoeder van mijn vriend het bij het verkeerde eind heeft, aan de andere kant lijkt het mij dat je niet zo hard kunt optreden tegen mensen.
Anton's moeder Natalya Petrovna is in principe een goed mens, maar te actief. Terwijl ze werkte, bemoeide ze zich niet met het leven van haar zoon en schoondochter. En toen ging ze met pensioen, en daar gingen we. Aanvankelijk genoot de vrouw ongeveer twee maanden van een welverdiende rust. Het was niet nodig om 's ochtends vroeg ergens heen te rennen, jezelf niet te belasten met werk, maar toen had ze nergens om haar energie te steken. Iemand slaat de tuin in, iemand zelfs in sport, maar Natalya Petrovna koos een ander pad voor zichzelf. Ze nam de beslissing om al haar energie in de familie van Anton en Svetlana te steken. Hoewel ze er niet eens naar werd gevraagd.
Svetlana en Anton zijn vier jaar getrouwd, ze hebben nog geen kinderen gekregen. We hebben gewoon besloten om voorlopig niet te haasten en voor onszelf te leven, zoals ze zeggen. We woonden dus samen, de hele dag op het werk, 's avonds thuis. Natalya Petrovna had een sleutel van het kinderappartement, en ze hadden er ook een van haar, voor het geval dat.
En toen begonnen de verrassingen. Terwijl Sveta en Anton aan het werk waren, kwam de schoonmoeder zonder waarschuwing naar hun appartement en begon te koken, stofzuigen, afstoffen, dingen op te ruimen. Oké, de jongens hebben hier een oogje op gesloten, nou, de vrouw verveelt zich, er is nergens om de energie te stoppen, hoewel er weinig plezierigs was van haar hulp. Toen Anton en Sveta twee weken later gewoon stopten met het herkennen van hun appartement, raakte het geduld op. Stofzuigen en afstoffen is één ding, maar waarom meubels herschikken? En het is niet duidelijk waar de bejaarde zoveel kracht heeft!
De jongens konden niets meer vinden in hun eigen huis, en eenmaal terug van hun werk, hangen er over het algemeen andere gordijnen voor de ramen! Het is alleen dat de schoonmoeder de gordijnen waste, maar ze niet terug kon hangen, dus vond ze ergens oude gordijnen en hing ze op. Op één plek op deze gordijnen was een spoor van een strijkijzer en ze waren al lang vervaagd. Maar de schoonmoeder schaamde zich niet.
- Nou, het is mooi. Leuke gordijnen! Godzijdank heb ik ze 5 jaar geleden niet weggegooid, 'verheugde Natalya Petrovna zich.
Anton kon er niet meer tegen, hij vroeg zijn moeder om niet te komen als ze niet thuis waren en om met zijn vrouw niets zonder hen te doen. En de schoonmoeder was het ermee eens dat het onmogelijk was om dat te doen, en ze gooide zelf weer zoiets weg.
Toen Natalya Petrovna Sveta's make-up in de sokkenla deed en er geen sokken in de make-upla lagen, raakte Anton in paniek. En hoe hadden ze kunnen vermoeden dat de schoonmoeder ze in een zak zou stoppen en ze zou verbergen? En Sveta en haar man kwamen die dag zelfs te laat op hun werk, omdat ze het hele huis doorzochten op zoek naar sokken. Besloten werd dit alles niet zo te laten, maar de schoonmoeder een lesje te leren.
Een keer per week, op donderdag, ging Natalya Petrovna naar de supermarkt om te winkelen. En het was op een van deze dagen dat de jongens besloten wraak op haar te nemen. Ze kwamen naar haar appartement, verplaatsten de meubels, schonken haar soep in, schonken de borsjt die ze hadden meegebracht in een pan, deden worst en kaas in de koelkast, die Natalya Petrovna helemaal niet eet. En toen verfde Sveta de kop en staart van de kat met een haartonicum. Het gelukkige gekke stel ging naar huis. En twee uur later ging de telefoon.
Het was Natalya Petrovna, ze vroeg de jongens dringend naar haar toe te komen. Toen Sveta de toestand van haar schoonmoeder zag, had ze er veel spijt van dat zij en haar man zoiets hadden gedaan. Ik had zo'n medelijden met de arme vrouw, ik moest alles opbiechten en de reden voor mijn daad uitleggen. En de arme schoonmoeder werd bijna gek, uit angst dat ze of iets met haar hoofd had, of dat ze beroofd was.
Natalya Petrovna was heel lang beledigd en schold de kinderen uit, en toen vergaf ze toch. Het enige wat ik niet kon vergeven was voor de arme kat, die lang liep met een rode staart en kop. Maar de jongens zeiden niet dat het Sveta was die het deed. Sinds die tijd kwam de schoonmoeder niet meer zonder hun medeweten naar het huis van de kinderen en nu hebben ze alles op hun plek.
Vind je de wraak te hard? Natuurlijk moest ik hartelijk lachen, maar om de een of andere reden had ik zo'n medelijden met Natalia Petrovna en haar kat!
Het originele artikel staat hier: https://kabluk.me/psihologija/vmeste-s-muzhem-smogli-prouchit-svekrov.html
