Soms vermoedt een persoon niet eens dat ze jaloers op hem zijn. De naaste mensen met wie hij zijn ervaringen en vreugden deelt, zijn jaloers. Ze zijn stiekem jaloers, bijna hatend en vloekend. Maar er is het belangrijkste teken van afgunst, waarmee om de een of andere reden geen rekening wordt gehouden. Ik wil het vandaag ook over hem hebben.
Dit teken van afgunst is zeer opvallend en eenvoudig, maar hij is het die ons volledig in verwarring brengt. We beschouwen iemand als een goede vriend, of hij is een familielid van ons, en we kunnen niet eens denken dat hij jaloers op ons is. Natuurlijk heeft hij medelijden met ons als er iets met ons gebeurt. Hij heeft op de een of andere manier oprecht spijt, luistert, leeft mee. En dit is zo vreemd! De persoon die je altijd koud behandelde, vaak bekritiseerd, kon je beledigen met nogal harde woorden, soms maakte hij grapjes over je, nooit geprezen, niet ondersteund bij sommige inspanningen... En dan gebeurt er iets ergs met je, en hij heeft medelijden met je, hij lijkt zijn houding.
Dus ik sprak eerder met een vrouw, we waren bevriend met families, samen alle vakanties, weekenden, evenementen. En toen gingen ze op de een of andere manier weg. Mijn vriendin begon me regelmatig belachelijk te maken, ze noemde al mijn plannen onzin, bekritiseerde me voor mijn acties. En toen was er overlast in mijn leven, en ze kwam, omhelsde, had spijt. En toen dacht ik: dit is echte vriendschap. Lange tijd hebben we niets gemeen tussen ons, maar ze gaf niet op in de problemen, haastte zich, sympathiseerde, omhelsde. Later realiseerde ik me pas dat ze gewoon wilde zien hoeveel pijn het me deed, van buiten was ze vriendelijk en meelevend, en van binnen genoot ze van mijn fout.
Maar eerst dacht ik dat ik me in haar vergiste. Ze heeft me waarschijnlijk altijd goed behandeld, maar ze vraagt alle details van wat er is gebeurd, hapt naar adem en geeft advies en biedt zelfs hulp aan. In het begin stoorde een soort toegenomen mededogen van haar kant me niet eens, integendeel, ik voelde een schuldgevoel, omdat ik dacht dat mijn vriend altijd jaloers op me was.
Maar toen begreep ik alles, ik werd wakker van een magisch effect. Geen wonder dat ik die ongelukkige vrouw van jaloezie verdacht. Ze was jarenlang jaloers op me en had er last van. Het feit is dat dezelfde delen van de hersenen verantwoordelijk zijn voor afgunst bij een persoon als voor fysieke pijn. En vanwege het feit dat een persoon pijn heeft, begint hij in zijn ziel te haten. Het was ondraaglijk pijnlijk voor mijn vriend om te zien dat het goed met me ging. En wat een opluchting voelde ze toen me iets ergs overkwam. Hoe gemakkelijk en goed werd het voor haar. Kun je je voorstellen? Ik voelde me slecht, maar zij was goed! Ze genoot gewoon van de details van wat er was gebeurd, alsof ze me opat, van elk detail genoot, zuchtte en deed alsof ze medelevend was.
Dit is het teken van afgunst. Als je goed kijkt, zie je op het gezicht van de jaloerse glimlach, verborgen, nauwelijks merkbaar, walgelijk... De jaloerse is zo blij met de pijn van iemand anders dat hij zijn vreugde gewoon niet kan verbergen. Hij moedigt je aan om hem keer op keer over je problemen te vertellen: beroofd, je baan verloren, het uitgemaakt met een geliefde, iemand stierf... Maar zodra de slechte tijden voorbij zijn, komt alles weer op zichzelf plaatsen. De jaloerse persoon zal weer over je beginnen te roddelen, je in zijn ziel haten, deze pijn van hem verdragen.
In moeilijkheden of verdriet verliest een persoon zijn waakzaamheid en accepteert kalm troostende en medelevende woorden van een jaloerse persoon, zelfs als alles in zijn ziel protesteert. Dit is dubbel beledigend, omdat we willen geloven dat iemand oprecht met ons is, maar nee, hij geniet gewoon van het feit dat we pijn hebben!
Het originele artikel staat hier: https://kabluk.me/psihologija/glavnyj-priznak-zavisti-kotoryj-vy-ne-zamechaete.html
