Niet alle volwassen kinderen hebben een warme band met hun ouders. Soms komt het voor dat mensen hun vaders en moeders helemaal niet willen bezoeken. Hierdoor voelen ouders zich onverschillig voor zichzelf, worden ze erg overstuur en begrijpen ze over het algemeen niet waarom dit in hun gezin gebeurt. Waarom hebben anderen vaak familiebijeenkomsten met kinderen, vertrouwensrelaties en is alles in het algemeen prima? Psychologen zeggen dat de redenen voor de haat van volwassen kinderen jegens hun ouders hun oorsprong vinden in de kindertijd.
Dit is de reden waarom kinderen een negatieve houding hebben ten opzichte van hun ouders:
De meningen van kinderen en ouders verschillen vaak. Maar ouders, die denken dat ze ouder en slimmer zijn, en hun autoriteit gebruiken, vinden het over het algemeen dom om naar de mening van hun kinderen te luisteren. Ze zijn totaal niet in hem geïnteresseerd.
Ouders willen niet toegeven dat hun kinderen zijn opgegroeid, volwassen zijn geworden met een gevormd karakter en dat het zinloos is om ze opnieuw op te voeden. Het is al laat! Ouders kunnen kinderen verwijten dat ze plotseling veranderen, en ze zijn niet klaar om ze te accepteren voor wie ze zijn.
Zelfs ouders behandelen een volwassen kind alsof het klein is. Ze lezen hem lezingen voor, wijzen erop hoe hij moet handelen, en hoe niet, ze fixeren zich op negatief kwaliteiten van zijn karakter in de kindertijd, onthoud zijn fouten en vind het niet eens nodig om trots op hem te zijn prestaties.
Ook gezinnen hebben het moeilijk. Een bejaarde moeder denkt misschien dat het kind een wrok tegen haar koesterde omdat ze van zijn vader was gescheiden, of een oudere vader denkt dat het kind boos is dat hij ooit met een andere vrouw is getrouwd. Hierdoor is het voor oude mensen erg moeilijk om met hun volwassen kinderen te communiceren. Maar je kunt gewoon van hart tot hart praten, begrijpen dat het kind geen wrok koestert, en de relatie kan verbeteren!
Ouders zijn niet klaar om te accepteren dat hun kinderen hun eigen leven, doelen en principes kunnen hebben. Ze mogen de positie van kinderen over een bepaalde kwestie niet accepteren, hun mening opleggen, veroordelen. Maar als kinderen echt hulp van hun ouders nodig hebben, zullen ze zich gewoon tot hen wenden!
Ouders voelen de grenzen van het kind niet. Ze willen op de hoogte zijn van alle zaken van hun kind. Soms beginnen ouders tactloze vragen te stellen over iets persoonlijks, maar het is tenslotte zo ongemakkelijk om met vaders en moeders over veel onderwerpen te praten! En het blijkt dat mama of papa het kind lastig vallen met een aantal onaangename vragen, en hij begint nerveus te worden en antwoordt met onbeschoftheid. Maar dit is slechts een manier om uw grenzen te beschermen.
Hoewel ouders naar hun kinderen luisteren, horen ze ze niet! Hier komt de dochter naar haar moeder, begint iets met haar te delen, maar ze kan midden in het verhaal onderbreken, of ze dringt meteen haar mening op. Best onaangenaam, niet? Als een kind klein is, wil de ouder geen normale gesprekspartner voor hem zijn, dus wat verwacht hij op hoge leeftijd?
De situatie waarin de ouders niet één kind hebben, maar twee, drie, enz. En op controversiële momenten kiezen ze altijd de kant van een van de anderen. Maar dit is fout!
Om de relatie met hun kinderen op de een of andere manier te verbeteren, beginnen ouders zich tot de hulp van volkomen vreemden te wenden. Als gevolg hiervan wijden ze anderen aan hun persoonlijke problemen, waardoor de situatie alleen maar verergert.
Een moeder of vader staat hun kinderen niet toe om onafhankelijke beslissingen te nemen, ze controleren elke stap die ze zetten.
Om een band met je kinderen op te bouwen, moet je een vriend voor ze worden. En het is beter om dergelijke fouten niet te maken, om op oudere leeftijd geen haat en eenzaamheid onder ogen te zien.
Het originele artikel staat hier: https://kabluk.me/psihologija/10-prichin-pochemu-vzroslye-deti-mogut-nenavidet-svoih-roditelej.html
