Mijn man is een heel goede man, een geweldige familieman, een liefhebbende broer, zoon, enz. Maar daarvoor wist hij helemaal niet hoe hij mensen ‘nee’ moest zeggen. Wat heb ik hier al last van gehad, want het is in het algemeen net als familieaangelegenheden, en ze hebben mij altijd bezorgd!
En wat interessant is, is dat de collega's en vrienden van haar man het niet gebruiken, wat echt een wonder is. Maar de dichtstbijzijnde en liefste, ze trokken gewoon alle aderen eruit. Nou, hoe kun je ze weigeren, het zijn toch geen vreemden? Je moet de auto geven - geen probleem! Nergens om te wonen - u bent welkom! Neem 's ochtends vroeg iemand mee voor zaken - bel op elk moment, we wachten op u en zullen altijd helpen!
Ik weet niet of ze mijn man zo hebben opgevoed, maar ik heb zo lang gevochten om hem eindelijk te laten beseffen dat hij schaamteloos wordt gebruikt. En mensen schamen zich helemaal niet voor hun gedrag, als een jongen wordt zomaar heen en weer gereden, en geen dankbaarheid. Ja, om eerlijk te zijn, ik heb nooit dankbaarheid nodig gehad, ik wilde gewoon achtergelaten worden van hem en van ons gezin! Godzijdank realiseerde de man zich dat niemand hem waardeerde met zijn goede daden. Hoewel dit pas op 30-jarige leeftijd gebeurde, ben ik erg blij dat hij alles begreep!
Ik ben het ermee eens dat je je dierbaren moet helpen. Maar je moet ook begrijpen wanneer ze je begonnen te gebruiken. En mijn man is een heel zachtaardig persoon, en ze begonnen zijn vriendelijkheid als vanzelfsprekend te beschouwen. Alsof hij het niet is die anderen helpt, maar hij is verplicht het te doen! Begrijp je het verschil? En dus zijn zijn familieleden net over de schreef gegaan, en mijn man merkte het niet eens.
Hier is een van dergelijke gevallen, namelijk een van de laatste, die de ogen van mijn man voor familieleden opende. We hebben een auto, maar verrassend genoeg voor anderen gebruiken mijn man en ik hem liever alleen als laatste redmiddel. Kortom, we gebruiken het om bij de datsja te komen. Zo kunnen we met de tram, bus en vaak te voet naar het werk.
Mijn man heeft een broer. Dus verkocht hij zijn oude auto, voegde wat meer geld aan het bedrag toe en kocht een nieuwe buitenlandse auto. Hij was nog steeds van plan om te verhuizen en te repareren in een nieuw appartement, en sommige dingen moesten worden vervoerd. Dus hij had veel medelijden met zijn eigen buitenlandse auto, dus vroeg hij haar man om de sleutels van onze auto. De echtgenoot kon niet weigeren.
Maar op de een of andere manier moest ik met de auto met mijn zoon voor zaken, en die dag nam ik de auto. Dus een familielid belde me, en vroeg niet eens wanneer ik hem een auto kon geven, maar begon te schreeuwen dat ik de auto dringend aan hem terug moest geven. Natuurlijk schrok ik van zo'n onbeschaamdheid! Er kwamen zoveel onaangename en beledigende woorden over me heen die ik niet eens had verwacht. Daarom luisterde ze niet naar alles, maar stuurde het naar de hel en verbrak de oproep. Toen belde mijn broer ook mijn echtgenoot, die hem ook weigerde. Wat een onbeschaamdheid! Ik heb net mijn auto van de stomerij gehaald, ik heb er medelijden mee, maar de onze kan voor elk soort ruw werk worden gebruikt. Bovendien presenteerde hij alles op zo'n toon, alsof het zijn eigendom was.
Geloof het of niet, sindsdien hebben we al drie maanden niets meer gehoord over de familieleden van mijn man! En nu belt de tante van de man. Haar zoon zou in onze stad gaan studeren, ze vroegen om een korte tijd, een week, te blijven terwijl de documenten werden ingediend. Zonder erbij na te denken waren we het eens! Toen de zoon van de tante geslaagd was voor de examens, begon de vrouw huisvesting voor hem te zoeken. Meteen gaf ze het hostel op - het is daar niet toegestaan, het is vies en plotseling zal de "jongen" onder de slechte invloed vallen. En de prijzen voor huurwoningen schokten haar volledig.
Toen, opnieuw, op een ordelijke toon, vielen er instructies op ons. Alsof ons appartement groot is, is er genoeg ruimte voor iedereen, en moeten we de jongen bij ons laten wonen. Ik was verrast, maar mijn man weigerde onmiddellijk! Eindelijk begreep hij hoe iedereen hen omdraaide. Goed gedaan! Laat de familieleden beledigd zijn, zelfs als ze haten, is het beter dan het voor hun eigen doeleinden te gebruiken.
Verrassend genoeg realiseerde zelfs de schoonmoeder zich na twee weigeringen dat haar zoon niet haar eigendom was, en hij kon niet zomaar met een vinger worden gelokt zodat hij zou komen rennen en alles zou doen wat ze wil.
Ze zeggen dat mensen niet veranderen, maar mijn man deed het. Hij heeft weliswaar veel ongemakken moeten doorstaan, maar nu is hij echt volwassen geworden en heeft hij ervaring opgedaan!
Het originele artikel staat hier: https://kabluk.me/psihologija/muzh-nauchilsya-govorit-ljudyam-net-i-ya-tak-etomu-rada.html
